Θέλω γεναίκα

Ούφφου πότε εννα εμφανιστεί η Lisa Caddy ή η Carrie Bradshaw ή η Norah Jones ή η Katie Melua τελοσπάντων μια γλυτζιά χαριτωμένη που να παίζει μουσική να την παντρευτώ να πνάσουμεν ούλλοι? Μα πόσο πιο ωραία θα ήταν να κάθουμε με μια τέτοια στα τζαζ καφέ με ένα ποτήρι κρασί κόκκινο, μαλλον μπουκάλα εν καλύτερα, τζαι ακόμα καλλύτερα που μια μπουκάλα ο καθένας, και να με βλέπει, να τη βλέπω να μου χαμογελά, να σχολιάζουμε τη μουσική, να εκτιμούμε και οι δύο τη γαστρονομική τέχνη. Αααχχχχχ. Γι'αυτο ψάχνουμε γλυκιά και χαριτωμένη κορού. Για τζίνο το ωραίο χαμόγελο. Δηλαδή θέλω μια που να εν η καλλύτερη μου φίλη τζαι να μαστε και μαζί. Θέλω να ζήσω το παραμύθι μου γαμώτο!!! ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!

Θενκ γκοτ ιτς πλακπερι

Αγορασα μπλαγκπερι για να μπορω να μιλω στο εξωτερικο πιο φτηνα. Τελειο μασκαραλικουι. Ε οκ εν εσιει ορθογραφο τζαι ενα πρεπει να υποστειτε τα ορθογραφικα μου αισχη αλλα οκ τουλαχιστον εννα γραφω τωρα που εννα χω ελευθερο χρονο μιας τζαι μπορω να το καμω που το τηλεφωνο.

Φανταζουμε επερασετε ουλλοι αποχωρησμους σε καποια φαση λιο η πολλα. Εν ειναι τζαι το πιο ευχαριστο πεαμα του κοσμου.Εν κατι που επεριμενα αλλα εγινηκε ξαφνικα τζαι εκατσε μου λιο βαρυ. Εφυε η γυναικα,εφυεν ο μαυρης ως τζαι ο συγκατοικος στο μπλογκ. Πριν να φυουν επεζα το τζαι καλα οτι εν με κοφτει τζαι εννα χω παραπανω χρονο για τον εαυτο μου. Μπουλκραπ. Πρωτα εφυεν ο παρεας για τες Αμερικες. με τουντον αθρωπο εζησαμε τα παντα. Εμαθε μου αυτοκινητο,εβαλε με στο συγκροτημα τζαι εδωκε μου το τσιανς να τραγουδησω σεπολυ κοσμο, να γνωρισω εννα σωρο αθρωπους τζαι εμπιριες. Εδημιουργησαμε μια τοσο δυνατη σχεση που εμπορουσε να αντεξει τα παντα. Ρε εμπα να εγυριζεν ο κοσμος αναποδα εμεις παλε τζιαμε. Κολος με βρατζι. Η μανα του φωναζει με χαρτωμενο του ασπουμε! Επερασαμε νυχτες στη θαλασσα με κοπελλουες (θυμασε ρε με τη Χαρα τζαι τη Δεσπω στο καβο γκρεκο?) Επηαμε ως τζαι στη κακοπετρια για να δουμε μια κορουα μια κορουα που μου αρεσε. Εμπεναμε μες το γιαρις τζαι ελαλουσαμε "ρε που να παμε σημερα? Αεροδρομιο?παφο?λευκωσια?" Τζαι ισιωναμε. Πριν να πιασει αδεια εκαθουμασταν στο αυτοκινητο τζαι ονειροπολουσαμε. Οτι ταχα επηεναμε αεροδρομιο. Για μας ηταν ο τοπος για να παεις. Ενας που τους πιο συναισθηματικα φορτισμενους τοπους αλλωτε με συναισθηματα χαρας αλλωτε λυπης η νοσταλγιας.ακομα τζαι αμαν εν ειμασταν μαζι εμιλουσαμε με τες ωρες για τα πιο ραντομ πραματα του κοσμου. ενιγουει εν θα λειψουν ποττε τα πραματα που εχω να πω για τον φιλο μου. Ο αοριστος χρονος εν λιο μακαβριος αλλα τωρα αναγκαστηκα αλλαξαν τα δεδομενα αν τζαι εν να ειναι παντα ο αρφος μου. Τη μερα που ηταν να φυει ηρτε στο μαχαζι που εδουλεφκα. Εμιλησαμε λιο. Εθελα να λουθω του κλαματου (εκαμα το υστερα τζαι ηταν η μονη φορα που με ειδε η γυναικα μ με γεματα μαθκια τζαι αρκεψε να κλαιει τζαι τζινη). Εδωκα του κατι σκουλαριτζια να καμει δωρο της κοπελας που εννα ερωτευτει τζιπανω. Τοσο ονειροπολοι ειμαστε!Εν χαππι ομως. Ζει το ονειρο του τζαι ειμαι περηφανος γιατι εσιηστην τζαι επηε κοντρα στο ρεμα για να τα καταφερει. Αγαπω σε ρε παρεα μου. Καπως ετσι εφυε.

Τη γυναικα μου (εντζε επαντρεφτηκαμε η κατι,ειμαι 20 ασπουμε,ετσι τη φωναζω) ηταν εξισου δυσκολο να την αποχωριστω. Η μονη που εμπορεσε να αντεξει τις βλακειες,τις μαννομαρες,τις εκκεντροσυνες τζαι τη ξεροτζεφαλια μου. Μαλλον επειδη τζαι τζεινη εν καμποσο ψυχας. Για τα χρονικα της σχεσης μου εγραψα πιο κατω. Εξεκινησε χωρις να περιμενουμε κατι. Εκαμε με να νιωθω ωραια. Εν εξυπνη τζαι πιανει με. Εννεν που τζεινες τες πιμπο τις συνηθισμενες. Εκερδισε με πολλα ευκολα. Βασικα αρεσκε μοθ παντα αλλα εν της εκοντεφκα γιατι συνηθως τραβω τις καθυστεριμενες τζαι ενιωθα οτι ενα με εφτυνε. Αλλα ιτ γουορκτ αφτερ ολ. Επερασαμε σε αλλο επιπεδο. Οποτε εφκενα μαζι. Εμπησα τους ουλλους μες το προγραμμα. Ειμαι πολλα ερωτευμενος μαζι της. Ποιος επεριμενε ομως να μεινουμε ενα χρονο μαζι τζαι να πρεπει να φυει για σπουδες? Ε ετα ουλλα τζιαμε. Με τις υγιες μου. Ενα μηνα πριν να φυει εγνωρισα τους δικους της. Τζεινη εξερεντους δικους μου που την αρκη γιατι εθελα που ερκετουν κατω να μαστε σπιτι μου (αγαπω το πολλα). Εντζε αρεσκουν μου τουτες οι βλακειες με τους γονεις αλλα εθελα μετα που τοσο τζαιρο να ξερει ο παπας της με ποιο γυριζει. Νιτλεσ του σει ελατρεψαν με τζαι μεχρι τζαι τωρα που λειπει καλουν με σπιτι τους για καφε τζαι για να βοηθησω τη μιτσια με τη μουσικη. Ενιγουει τελευταια νυχτα που ηταν να τη παρω αεροδρομιο ηταν κομμενα τα ποθκια μου. Ενα που τα πιο εντονα συναισθηματα ηταν που εφεφκαμε που το τσεκ ιν τζαι εφτασαμε εξω που το παραβαν που εν οι αναχωρισεις. Αγκαλιασε με ειπεν μου οτι αγαπα με,οτι εν θα χωρισουμε τζαι ειπα της οτι ουλλα ενα παν καλα. Εφιληθηκαμε τζιαι πριν να περασει τη πορτα εκοντοσταθηκε τζαι εγυρισε τζαι ειδε με. Μολις εφυε ενομιζα εν θα εμπορουσα να περπατησω.

Τις πρωτες μερες ηταν ανυποφορο. Επηε στο κιγκς εγνωριζε νεο κοσμο τζαι εγω που εφκαινα ημουν μονος μου. Εν ειχα κανενα να μιλισω να του τα πω. Εξεκινισε εντονος πολεμος μες τη τζιεφαλη μου. Εζηλεφκα πολλα. Εξερα οτι ηταν να γινει τουτο τζαι επρεπε να μεν της το δειξω. Εμιλησαμε που το σκαιπ τζαι εθελα να σπασω το κομπιουτερ. Ειπα, εντα μαλακια εν τουτη! Μα εν ετσι που εννα μαστε? Σιγα σιγα με τη σκεψη εφερα τα μιλια μου. Αγαπιουμαστε. Εν θα το χαλασω. Εκλεισα εισιτηριο για το Νιομβρη για να εχουμε κατι να περιμενουμε,εσασα το ποδηλατο μου τζαι αρκεψα ποδηλασια,αρκεψα καρατε τζαι αφιερωνω χρονο στον αρφο μου τζαι τους σκυλλους. Τις νυχτες βρεθουμε με τον μονο φιλο μου που εμεινε πισω οταν ερκετε που τη δουλεια στη λευκωσια. Με τη βοηθεια του παρεα,του μπλαγκπερι τζαι του ιντερνετ επερασε μου. Πεθυμω την αφανταστα (ζηλεφκω ακομα αμαν καμει παρεα με αρσενικα αν τζαι παντα ετσι εκαμε επειδη εν τα βρισκει με πολλες κορουες. Αλλα οκ. Μιλουμεν το τζιαι περνα μου. Το μονο που με ταλαιπωρει τωρα ειναι που εν θελω να πηαινω κατω. Παντα εκολουσαν μου ενα σωρο μιτσιες τζαι εν θελω να φερω τη γυναικα μ σε δυσκολη θεση. Εμιλησαμε το τζαι ειπεν μου οτι παντα ετσι ηταν οποτε εφκαινα μονος μου αλλα φοουμε να μεν χαλασω το κλιμα. Εβοηθησε τζαι ο στρατος εντομεταξυ που με εφεραν φυλακια τζαι ησυχασα (οσοι εκαμετε στρατο σε φυλακια εκαμετε ζωη χαρισαμενη). Παιρνω οσο πιο καλα γινετε τζαι απλα περιμενω. Στο κατω κατω επερασαν τα δυσκολα τζαι στο βαθοοοος εν τζαι ο σεπτεβρης που εννα πας τζαι εγω αγγλια για σπουδες. Επιτελους. Εφκαλα τα τζιαι επνασα.

Θενκς,πις.

Κάποιος που καταλάβει που πολιτικά να μου εξηγήσει παρακαλώ

Εδιάβαζα κάτι online καφκάες που εκάμναν κάτι συμμαθητές μου στο facebook τζαι επροσπάθησα να συζητήσω με 2 Κυπραίους δαπάνω τζαι εκατάλαβα ότι εν μεγάλο δώρο το ότι μπορώ να ζω χωρίς να ακούω για τούτα ούλλη μέρα γιαυτό τζαι δεν θα ανοίξω ξανά έτσι συζητήσεις με κανένα Κυπραίο δαπάνω.

Αλλά τωρά σκέφτουμε ότι είμαι 21 χρονών και ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πράματα που άλλοι τα θεωρούν βασικά. Δεν έχω ακόμα αποφασίσει σε ποια παράταξη θέλω να ανήκω, δεν κατέχω που πολιτική, δεν πολλοξέρω τα επίκερα, δεν κατέχω πολλά που νεότερη ιστορία. Τζαι με όσους εμίλησα λαλούν μου κουβέντες του αέρα. Τζαι επειδή εν με πείθουν λαλούν μου ότι είμαι βλάκας. Τζαι νευριάζω, τζαι μαλλώνουμε. Ίσως να έπρεπε να ασχολούμαι παραπάνω μα τα κοινά αλλά εν μπορώ γιατί είμαι απογοητευμένος τζαι κάποια πράματα δεν μπορώ να τα καταλάβω.

Θα γράψω περιληπτικά μερικές από τις απορίες μου. Ας μου εξηγήσει κάποιος παρακαλώ πολύ:

1. Γιατί νεκατώνουν τες ομάδες ποδοσφαίρου στα πολιτικά?

2. Γιατί εν 2010 τζαι ακόμα μαλλώνουν για το Γρίβα τζαι το Μακάριο τζαι για το παρελθόν. Έσιει τόσα προβλήματα η Κύπρος (σύστημα υγείας/παιδείας, νοοτροπία κλπ κλπ κλπ) τζαι ούλλοι μάχουντε να έβρουν ποιος φταίει για το παρελθόν. Γιατί?

3. Έγινε πόλεμος τζαι εχάσαμε! Δεν μπορούμε να έχουμε το πάνω χέρι. Ναι, δυστυχώς εν άδικη η ζωή! Νιώθω ότι λίγοι συμμερίζονται την άποψη μου.

4. Γιατί ούλλος ο απλός λαός έσιει τα με τους Τούρκους τζαι ελάχιστοι με τους άλλους κατακτητές που είχαμε? Με τους Τούρκους εν πατριώτες, αλλά βουρούν τους Εγγλέζους να αγοράσουν ούλλη την Κύπρο σε ακίνητα. Όμως Εγγλέζοι ήταν κακοί, γι’ αυτό εθκιώξαμεν τους τζαι «εφύαν».

5. Γιατί τα ποιο αστοιχείωτα βλήματα που απλά φορούν μια φανέλα με ένα αετό που σχίζει την τουρκική σημαία εν οι πραγματικοί Έλληνες? Τι σημαίνει τούτος ο όρος?

6. Πώς γίνεται ένας πλυθησμός κάτω που εκατομμύριο να τσακώνεται τόσο πολλά? Τζαι ειδικά οι μιτσιοί, που εν εζήσαμεν τίποτε. Η γιαγιά μου που εν 80 χρονών τζαι έχασε το σπίτι της τζαι ούλλη την περιουσία της, εσυμβιβάστηκε, έφτιαξε τη ζωή της ποδά, σιέρεται ότι έσχει τζαι πάντα λαλεί μου: "Ήταν προδομένα ούλλα γιε μου. Που ήμασταν μιτσιοί μια χαρά εζούσαμε με τους Τούρκους. Έτσι μας θέλουν να είμαστε, έτσι μας εκάμαν οι μεγάλοι". Οι 20χρονοι συμμαθητές μου όμως δηλώνουν προσφυγές, δεν ξεχνουν και αγωνίζονται. Η γιαγιά μου ενα δημοτικό έφκαλεν τζαι κάμνει μου παραπάνω λογική που τους σπουδασμένους.

7. Λαλούν, οι άγιοι αδελφοί ημών, ότι δεν μπορούν να ζήσουν οι χριστιανοί με τους μουσουλμάνους. Αλλά ο χριστιανισμός λαλεί αγαπάτε αλλήλους. Επίσης στο εξωτερικό μια χαρά ζουν οι άνθρωποι με διάφορες θρησκείες.

8. Ποττέ δεν μας αρέσκει ο πρόεδρος. Μόλις φκάλουμεν άλλο πετούμε που τη χαρά μας. Αλλά στους 6 μήνες ούτε τζίνος εν καλος τελικά. Εγώ στα κοπέλλια σήμερα είπα ότι εν μου φένεται κανένας πολιτικός μας εντάξει γι’αυτό ψηφίζω τζίνο που αντιπαθώ πιο λίγο τζαι είπαν με αγράμματο.

Εν κατέχω που τούτα όμως δικαιούμε μιαν άποψη. Η απάντηση που έχω για ποιο πάνω είναι "επειδή είμαστε βλάκες". Αν είναι δυνατόν μωρά 15-20 χρονών να δέρνουνται, να μαλλώνουν για τούτα. Όμως κατά τα άλλα το γιαλί καρέρα που εν πιο φτηνό που τα κατεχώμενα εν οκ. Αλλά πάνω από όλα είμαστε Έλληνες και Ορθόδοξοι Χριστιανοί, άσχετον αν δεν ξέρουν καν ποιος εν ο Πλάτωνας ή αν δεν ξέρουν να βάλουν το σταυρό τους. Εν είμαι θρήσκος αλλά επειδή υπήρξα θρήσκος ξέρω τα καλά τζίνα τα παραμύθκια. Τέλοσπάντων, νευριάζω να πιάνω έτσι κουβέντες γιατί εν έχουν τέλος ούτε απάντηση.

Ο λόγος που τα γράφω εν επειδή είχα 2 κουβέντες με 2 Κυπραίους δαπάνω τζαι απογοητεύτηκα γιατί κανένας δεν ξέρει τι λαλεί αλλά ούλλοι μιλούν τζαι λαλούν τζίνα που τους εμάθαν. Τζαι κάμνουν ούλλοι βλακείες! Αν είναι δυνατόν να μου λαλεί ο συμμαθητής μου που σπουδάζει Μάντσεστερ ότι εδέραν κάτι αριστερούς κυπραίους τζαι να σιέρεται. Τζαι να μεν μπορώ να τον πείσω ότι ο καθένας δικαιούται την άποψη του. Γιατί εν τόσο τούβλα? Τι τους εκάμαν?

Μεταξύ μας εν μπορούμε να τα έβρουμε τζαι μαχούμαστε να τα έβρουμε με άλλους. Αλλά, ιστορικά, πότε τα ήβραμε? Ξεροτζέφαλη ράτσα. Τζαι εμένα ούλλοι φαίνουντε μου ίδιοι. Οι μεν εν δεξιοί και οι δε εν δεξιοί με κόκκινα.

Έχουμε δημοκρατία. Ψηφίζουμεν τζαι κάμνουμεν. Εν γίνεται να εν ούλλοι ικανοποιημένοι. Ούλλοι έχουν την άποψη τους. Αλλά πάλε εν το κατέχω το αντικείμενο. Πείτε μου κάποιος. Εν πελλάρες που λαλώ?

Τζαι δεν μπορεί ένας μιτσής τόπος που ούλλοι μάχουνται να έβρουν ένα κουμπάρο να κανονιστούν να δουλέψει σωστά. Πριν έρτω Αμερική εγνώρισα ένα Λέκτορα Φιλοσοφίας χωρκανό μου που έλειπε πάρα πολλά χρόνια εξωτερικό. Εδίδαξε σε πανεπιστήμια Αγγλίας, Γερμανίας, Γαλλίας και Ελλάδας. Ο άνθρωπος εν μέντορας. Επεθύμησε τον τόπο του τζαι θέλει να εγκατασταθεί μόνιμα Κύπρο τζαι δεν μπορεί να διδάξει σε κανένα πανεπιστήμιο στην Κύπρο γιατί εν έσιει κύκλο. Τζαι μάσιεται να έβρει κανένα μέσο πέρκι μπει φωτογράφος σε ένα υπουργείο που ανοίχτηκε θέση.

Πραγμάτικα θέλω να βοηθήσω αν μπορώ αλλά όσες εφημερίδες τζαι αν διαβάσω, με όσους τζαι αν μιλήσω εν με βοηθούν. Διαφωτίστε με κάποιος σας παρακαλώ. Τι γίνεται με την πολιτική σκηνή τούντου τόπου?

Astoria

Για πιο ατμοσφαιρικό διάβασμα ακούτε αυτό και μετά αυτό (γεια σου ρε Λάντσια)

"μια πόλη μισή, τώρα πια δεν είναι ούτε εδώ ούτε εκεί

στη μέση ακριβώς, η Αστόρια"

Εν 10 το πρωί. Είμαι όξυπνος 24 ωρες. Μόλις ήρτα που Νέα υόρκη. Είχα μια πολλά απλή νύχτα, αλλά ήταν τέλεια. Ο παρέας ο καλαμαράς είπεν μου να πάμεν σε ένα πολλά ωραίο κλαμπ στην Αστόρια, όπου τυγχαίνει να μένουν πολλοί Κυπραίοι / Έλληνες. Πιάνουμε το λεωφορείο, πάμε Μανχάταν και μετά τρένο και .... .... ....

Με το που κατεβαίνουμε που το τρένο θωρούμε την Athens Square με το άγαλμα της Αθηνάς και ένα μίνι παρθενώνα. Λίγο πιο κάτω Athens Cafe, Pita Pan, Crave Gyros, Cyprus Deli, Greek Froutaria, σι-φυ Παναθηναϊκός USA, σκουπίθκια χαμέ, παλαβο-οδήγημα συνοδεμένο με πουρούες, βρισιές κλπ. Ακούεις μισά ελληνικά μισά αγγλικά. Ομολογώ ότι επεθύμησα να κάτσω με τες ώρες σε ένα καφέ που είναι σχεδιασμένο για να κουνουστάς. Γνώριμα πράματα.


Πάμε στο καφέ Avenue, ξαπλάρουμε πάστην καρέκλα, έρκετε η Βουλγάρα σερβιτόρα (καλά τζαι θυμίζει Κύπρο το να δουλύκουν οι Βουλγάρες στα καφέ), φέρνει το μενού, πάω στες μπύρες ... Coors Light, Corona, Becks, Heineken, KEO, Stella Artois ... wait up! what the f????? ΚΕΟ??? $6. Εν γίνετε! Αφού Κύπρο έτυχε να την πληρώσω τζαι 6 τζαι 8 ευρώ! Παραγγέλω μιαν, έρκεται τζαι γράφει πάνω ΚΕΟ - ΜΠΥΡΑ Brewed in Limassol, Cyprus. Κοίτα κύριε μου!

Εγνωριστήκαμε τζαι με ένα σερβιτόρο που εν Λευκωσιάτης τζαι παίζει κιθάρα τζαι κάμνει γκρουπ για να παίζει σε Ροκ μαχαζί σταθερά. Ανταλλάξαμεν τηλέφωνα - πέρκι κάτσει καμιά καλή δουλειά.

Πηγαίνοντας στο κλαμπ επεράσαμε που τες αράπικες γειτονιές. εμαστουρώσαμε που τη μυρωθκιά του καφέ και του ναργιλέ, ακούσαμε καμπόσα αράπικα, τουμπερλέκια και αμανέδες, I like. Ώσπου να πάμε είσιεν γεμώσει το κλαμπ. Τί κάμνουμε τώρα? Ήταν 1:30, το τελευταίο λεωφορείο για New Jersey έφυεν η ώρα 12:40. Άρα ή πάμεν αλλού, ή πάμε σε ένα Μοτέλ, τζαι τζιμούμαστεν. Μαλάκα, επεθύμησα γύρο, είπα. Επήαμε σε ένα καλαμαρά που εμίλαν πολλά χαριτωμένα Greeklish. Πολλά ωραίος ο γύρος του παρέα. Τζιαμέ θα πηαίνουμε.

Εθυμήθηκα μετά για ένα μιτσί κλαμπ που μου ελάλεν ένας παρέας που εμίνησκεν Αστόρια. Τζαι πάμε. Πλησιάζοντας ακούω το χέρια ψηλά του Χατζηγιάννη. Τζαι πιάνει με ένα σπαστικό γέλιο. Τζαι ώσπου να μπούμε μέσα αρκέφκει να παίζει Γονίδη, Μακρόπουλο, το βαπόρι απ'την Περσία, που να 'ναι τέτοια ώρα η αγάπη μου κλπ κλπ κλπ. Τζαι πιάνει με ένα γέλιο τζαι εν κραήζουμε με τίποτε. Ούλλοι Ελληνοαμερικάνοι! Ο παρέας να θέλει να παιχτεί γιατί εν την πάει καθόλου τούντη μουσική, εγώ να το σιέρουμε τζαι να χασκογελώ. Τζαι το τοπ! Έβαλεν τα ριάλλια! ΧΑ! Εγέλουν άνετα ένα 20-λεπτο. Γιατί απλά δεν συμβαδίζει με τη λογική! Βλέποντας μέσα ενόμιζα ότι επήα κάτω Κύπρο τζαι ήταν να φκω έξω να πιάσω το αυτοκίνητο μου να πάω σπίτι. Γυρίζοντας που την άλλη όμως θωρείς τη γέφυα, ΝΥ Τάξις τζαι λαλείς: Τωρά είμαι Νέα Υόρκη τζαι ακούω λαϊκά τζαι γουστάρω (ίσως εν επειδή έπαιζα μπάσο σε μπουζουξίδικο το καλοκαίρι??).

Τζαι δαμέ εσυνειδητοποίησα ότι αγαπώ ακόμα πιο πολλά τούντη πόλη. Γιατί διά σου ούλλο τον κόσμο στα πόθκια σου. Τζαι όι ένα δείγμα. Στο φουλ του. Πριν 3 εβδομάδες επήα Καραϊβική, προχτές επήα Κούβα, εχτές Ελλάδα - Κύπρο - Μ.Ανατολή χωρίς να φύω που την πόλη. Τζαι νιώθεις το κάθε τι γιατί ακούεις τη γλώσσα, βλέπεις τις συνήθειες τους, μυρίζεσαι(το φαϊ-τα ποτά τους τζαι τούτα ούλλα γιατί ούλλοι εν μετανάστες δαμέ. Δικαιούνται τζαι ενθαρύνονται να παραμείνουν ότι είναι.

Το ξημέρωμα ήβρε μας με ένα καφέ στο σιέρι στο Starbucks της Time Square (κάποιος να τους πει να κλείουν τα φώτα άμα ξημερώνει τζαι πάει του κ*** ο πλανήτης) να καρτερούμε να γινεί 8:30 για να πιάμε το λεωφορείο να έρτουμε πίσω. Για ακόμα μια φορά, η μουσική του στάρμπαξ έφτιαξε μου τη μέρα. Άμαν είμαι τζιαμέ τζαι θωρώ έξω που το παράθυρο βλέπω τα ούλλα μαυρόασπρα τζαι νομίζω ότι είμαι ο Robert Johnson.

Ήταν μια εξαιρετική νύχτα. Μάλλον εννά τζιμούμαι ούλλη μέρα σήμερα αλλά άξιζε τον κόπο. Ξανά ΛΑΤΡΕΥΩ τούντην πόλη κάθε μέρα πιο πολλά. Επήα σε πολλές πόλεις με πολλές εθνικότητες αλλά, τραστ μη, έννεν το ίδιο. Είμαι πάρα πολλά τυχερός που είμαι δαμέ. Είμαι περήφανος για τη ξεροτζεφαλιά μου που με έφερε δαμέ. Αν δεν επαράτουν για λλίο το όνειρο μου, όπως το μαννό, μπορεί να μεν έχανα το deadline των πανεπιστημίων μέστην πόλη τζαι να ήμουν τζιαμέ τωρά. Αλλά εν είμαι αχάριστος. Σιέρουμαι που είμαι έστω τζαι δαμέ δίπλα. Τζαι για χιλιοστή φορά: θένκ γιου μαμ, θένκ γιου ντατ.