Friday, January 21, 2011

Roadtrip + ΤΕΛΟΣ

Την προηγούμενη βδομάδα επήαμε ρόουτριπ με τον συγκάτοικο μου στο παρών μπλογκ. Πιστοί στα χνάρια του προηγούμενου μας ρόουτριπ, είμασταν θκυο φίλοι, ένα αυτοκίνητο, μια κιθάρα, φωτογραφφική, μπύρες νερό και κουβέρτες τζαστ ιν κέις και το κυριότερο, καθόλου σχέδια. Όπου μας εύρισκε επηένναμε. Εγυρίσαμεν την Κύπρο ούλλη! Επιάναμε τηλέφωνα αγαπημένους μας ανθρώπους που ούλλη την Κύπρο τζαι επηένναμε τζαι εβλέπαμεν τους. Σε πρώτη φάση είδαμε κάτι φίλους μας που Λευκωσία τζαι μετά επήαμε στα ημιορεινά. Κόρνος, Δελίκηπο (εχαθήκαμε μέστα χωράφκια), Λεύκαρα, Κάτω Δρυ και Βάβλα. Ο παρέας μου είσιε ξαναπάει στη Βάβλα τζαι ελάλεν μου πόσο όμορφο χωρκό είναι. Εν ούλλο πετρόκτιστο τζαι έσιει καμιά τριανταρκά κατοίκους ούλλοι συνταξιούχοι. Εχτός που το ότι εν πανέμορφο και ήσυχο μέρος, έκαμε μας εντύπωση η ζεστασιά και η εμπιστοσύνη των κατοίκων. Ενώ το λογικό είναι να μεν μας εθέλαν τζιαμέ γιατί είμαστε ξένοι - εισβολείς στην ηρεμία τους, ούλλοι (και οι 30) ήταν πολλά πρόσχαροι και φιλόξενοι. Εμπέναμε μέστα σπίτια τους και εφκάλλαμε φωτογραφίες, εγυρίζαμε ποτζεί ποδά τζαι ούλλοι αντιμετωπίζαν μας με χαρά τζαι αγάπη. Στη μέση του χωρκού έσιει ένα καφενούι τζαι ούλλοι οι κατοικοί μαζέφκουνται τζιαμέ τζαι μιλούν και βλέπουν τηλεόραση. Το όμορφο είναι ότι ο ιδιοκτήτης του καφενέ έννεν τζιαμέ πάντα! Κάμνεις ότι θέλεις τζαι αφήνεις λεφτά στο δίσκο! Ήπιαμε καφέ τζιαμέ, εμιλήσαμε με 2 γερούθκια τζαι όταν τζίνοι έπρεπε να φύουν (είπαν μας καληνύχτα που τες 5:30) είπαν μας "παιθκία που εννά φύετε κλείστε το φως τζαι τραβάτε την πόρτα να κλείσει". Τούτο μόνο! Αφήκαν 2 άγνωστους μόνους τους, σε ξένη περιουσία, χωρίς καν να πληρώσουμε τζαι είμαι σίουρος ότι ούτε καν τους επέρασε που τον νου ότι μπορεί να τους τα κλέφκουμε ούλλα. Εν απίστευτο! Τόση εμπιστοσύνη στην Κύπρο του 2010-11?? Στα χωρκά μας συλλοτρώουνται ούλλη μέρα!







Μετά επήαμε Πάφο, ετζοιμηθήκαμε στην παραλία της Λάρας στον Ακάμα μεστο αυτοκίνητο τζαι την επομένη επήαμε στο φράγμα του ασπρόγκρεμου που εν μια πολλά όμορφη τοποθεσία μετά τη Γεροσκήπου προς Λεμεσό. Την κόρη μου θέλω να τη φκάλω Λάρα.






Τζίνο το κάπως νησσούι στα δέξια??


Στο δρόμο προς τες Πλάτρες είδαμε μια πυρκαγιά που εξεκινούσε τζαι εσβήσαμεν την. Στο οινοποιείο Λινός, κάποιος, μέστη νύχτα, (πρέπει να) επέταξε ένα λάστιχο του νερού που έπερνε φωτιά τζαι εξεκινήσαν τζαι επέρναν τζ κάτσαρα γυρώ που το κτήριο. Ευτυχώς είδαμεν την τζαι εσβήσαμεν την με νερά Κύκκος!
Επεράσαμεν τέλεια. Εν υπέροχο αίσθημα να γυρίζεις χωρίς να έχεις σχέδια, χωρίς να ξέρεις τι θα κάμεις μετά, χωρίς καμία μα καμία έγνοια. Εν κάτι που πρέπει να κάμνουμε ούλλοι μας συχνά.
Αύριο φέφκω για Αμερική. Επέρασα άψογα το μήνα που είχα διακοπές. Στόχος για το επόμενο εξάμηνο είναι να συνεχίσω να γυμνάζουμε για να χάσω καμιά δεκαρκά κιλά, να οργανωθώ λλίο τζαι να αρκέψω να βάλλω τη ζωή μου σε τάξη. Επίσης, να έβρω καμιά δουλειά να παίζω μουσική σε κανένα μπαράκι γιατί έλειψε μου πολλά τζαι να κάμω τράνσφερ σε καμιά σχολή μέσα στη Νέα Υόρκη. Πέρκι τα καταφέρω επιτέλους.



Monday, January 10, 2011

Να προσέχεις…



Αεροδρόμιο. Ξανά. Εγώ μένω εσύ φεύγεις. Είναι αργά. Στο ίδιο σκηνικό που κάποτε πήγαμε για καφέ, που με περίμενες όταν σε περίμενα. Κάτι εν διαφορετικό. Το μήνα που ήσουν κάτω εκουράστηκα. Επεθύμησα πολλά τους φίλους μου. Εν σε εχόρτασα, εν με εχόρτασα. Πολλή η πίεση. Ένιωσα ανακούφιση καταβάθος που έφυες. Τουλάχιστον τωρά εν βασανίζουμαι. Μπόρω να θυμηθώ τζαι λίο τα παλιά με τον java μου. Εν άλλαξε τίποτε. Είμαστε σε άλλο επίπεδο. Εν ο φίλος μου τζαι έκαμε μου την πιο όμορφη έκπληξη. Χρειάζουμαι τον κάθε μέρα τζαι εστοίχησε μου που ήταν μακριά τόσο καιρό.


Ήταν διαφορετικά τούντη φορά. Την τελευταία μέρα που ήμασταν μαζί ένιωθα έναν πράμα σαν να μεν ήμασταν μαζί τόσο τζαιρο. Ένιξερω γιατί. Μάλλον εν η κούραση των ημερών. Ψιθυρίζει μου η Νόρα Τζόουνς μες το αυτί, εφτά χρόνια λαλεί μου.


Ελπίζω να μου περάσει τούντο φίλινγκ. Εξαναένιωσα το παλιά. Εν είναι ότι εν θέλω να μαστε μαζί, εν είμαι ερωτευμένος ξαφνικά ή εν τη αγαπώ. Ένιξερω. Επεθύμησα να κάμω φλέρτ. Νομίζω εν κάπως φυσιολογικό. Εν πεθυμώ τη ζωή μου χωρίς τη γυναίκα μου. Εν ξέρω τι είναι. Ούτε μου περνά που το νου να κάμω κάτι με κάποιαν άλλη. Σκέυτουμαι το τζαι γυρίζουν τα άντερα μου. Βασικά εν ξέρω τι νοιώθω. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αγαπώ την τζαι πεθυμώ την αλλά είμαι λιο παράξενος τούντες μέρες μου.


Είπε μου να γράφω κάτω τις σκέψεις μου. Να μεν τα γράφω στο φέισμπουκ αλλά να κάμω μπλογκ. Έρκουνται μου πολλά πράματα που θέλω να γράφω απλά ξεχνώ πόσο όμορφο πράμα είναι το να γράφεις κάτω πως νιώθεις.


It’s all about the love.


(εν ήμουν ποτέ καλός με τα ελληνικά συγχωρέστε με)

Friday, January 7, 2011

Το παλιό μου ημερολόγιο

Ήβρα το ημερολόγιο (journal) που έγραφα που ήμουν στρατο. Εν ήταν πουκάτω που τη μαξιλάρα του αυτοκινήτου, ήταν στο γραφείο μου. Έδωκα ιδιαίτερη σημασία στο Φλεβάρη - Μάρτη 2009.

Επέρασα πανέμορφες στιγμές μαζί σου. Είσιεν ενδιαφέρον ο συνδιασμός μας. Άρεσκε μου που έβαλλα εγώ το συναίσθημα τζαι συ τη λογική, έστω και αν οι ειδικοί λαλούν ότι γίνεται το αντίθετο. Πάντα εθαύμαζα την εξυπνάδα σου τζαι την ικανότητα σου να με κάμνεις να σκέφτουμαι. Βλέποντας πίσω έχω τζαι γω γλυκόπικρη γεύση. Αναπολώ τζίντες μέρες τζαι εν μου αρέσκει το απότομο τέλος. 2 χρόνια μετά, καταλαβαίνω ότι ίσως να ήμουν λλίο πιεστικός. Επερίμενα τόσο καιρό να νιώσω τέτοια συναισθήματα και να ζήσω τζίνες τες εμπειρίες που ήθελα να τα κάμω ούλλα σε 5 μέρες ενώ έπρεπε να χαλαρώσω και απλά να let it be. Απολογούμαι αν ήταν too much on you. Αν τύχει να είμαστε στην ίδια χώρα στο μέλλον εννά θελα πολλά να ξανασυναντηθούν οι δρόμοι μας. Εν το μεταξύ, ακόμα εν εκατάλαβα τι εννοούσες όσες φορές μου είπες να οριμάσω.