Α ρε γεναίκα μου...

Μετά που πολλύ τζαιρό έκαμα ολονύχτιο διάβασμα (γ**ώ τη χημεία μου μέσα). Που σημαίνει ότι επνίγηκα μέστα τσιγάρα και τα red bull. Μάλλον monster, αφού ήβρα νέο φρούτο τωρά. Και τωρά που ετέλειωσα έβαλα τα τραγούδια που ακούμε μαζί και σκέφτουμε ότι επέρασεν ένας χρόνος και ακόμα εσένα σκέφτουμαι, ακόμα εσένα θέλω. Πως γίνεται να περνούμε μέρες συνεχόμενες μαζί, να τζοιμούμαστε και να ξυπνούμε μαζί, να μου λαλείς ότι ολοκληρώνω σε, ότι αγαπάς με και ότι εν μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς εμένα και ότι θέλεις να παντρευτείς κάποιον σαν εμένα, ή ακόμα καλύτερα εμένα γιατί εν νομιζεις να υπάρχει άλλος σαν εμένα τζαι μετά να μου πετάσσεις ένα "είσαι ο καλλύτερος μου φίλος"???? Όποτε πιεις 2 ποτά παραπάνω αρκέφκεις τζαι λαλείς μου πόσο με αγαπάς, πόσο σου άλλαξα τη ζωή σου τζαι πως εν μπορείς μακριά μου ούτε μισή μέρα γιατί λείπω σου συνέχεια. Λαλείς μου ότι κάμνω σε να νιώθεις κάθε συναίσθημα στα άκρα τζαι ότι κανένας άλλος εν ξέρει να σε χειριστεί όπως εγώ. Λαλείς μου ότι είσαι με το λάθος άτομο τζαι ότι εν θέλεις να είσαι με το λάθος άτομο. Αλλά πάλε εν κάμνεις τίποτε! Αφού τα λαλείς και βλέπω ότι νιώθεις τα, γιατί εν τα σκέφτεσαι τζαι λλίο? Αφού θωρείς ότι δουλεύκει τούντο πράμα, γιατί το αφήνεις έτσι? Όποτε έσιεις κάτι έρκεσαι μόνο σε μένα γιατί ξέρεις ότι μόνο εγώ μπορώ να σε κάμω να νιώσεις καλύτερα. Ακούω σε. Σέβουμαι σε, εν σε πιέζω για τίποτε, θέλεις το τζαι συ να είμαστε τόσο κοντά. Γιατί εν αννοίεις τα μάτια σου λλίο?

US