Ξεχνώντας

ΦΥΕ, είπα σου. Τζαι έφυες. Τζαι έσπασα τα μισά ποτήρκα του σπιτιού. Εγεματώσαν τα σιέρκα μου να διώ ππουνιες του τοίχου τζαι του τραπεζιού τζαι να φωνάζω γιατί. Άλλαξα το κρεβάτι μου, ετύλιξα το χαλί, επέταξα τες φωτογραφίες μας. Επέταξα ότι σε εθύμιζε που το σπίτι, έβαλα τα πραματά σου μέσα σε μια τσέντα και έδωκα τα στους φίλους μου να σου τα δώκουν. Τζαι τωρά προσπαθώ να σε πετάξω τζαι που το νου μου. Αγαπώ σε όπως εν αγάπησα καμιά γενέκα ως τωρά. Έκαμα παρανοικά πράματα για σένα. Αλλά εννοώ το, φύε. Τζαι αν ποττέ καταλάβεις τι έιχαμε, τι είμασταν και τι εμπορούσαμε να έιμαστε εννά καταλάβεις τζαι γιατί κάμνω έτσι.

Α ρε γεναίκα μου...

Μετά που πολλύ τζαιρό έκαμα ολονύχτιο διάβασμα (γ**ώ τη χημεία μου μέσα). Που σημαίνει ότι επνίγηκα μέστα τσιγάρα και τα red bull. Μάλλον monster, αφού ήβρα νέο φρούτο τωρά. Και τωρά που ετέλειωσα έβαλα τα τραγούδια που ακούμε μαζί και σκέφτουμε ότι επέρασεν ένας χρόνος και ακόμα εσένα σκέφτουμαι, ακόμα εσένα θέλω. Πως γίνεται να περνούμε μέρες συνεχόμενες μαζί, να τζοιμούμαστε και να ξυπνούμε μαζί, να μου λαλείς ότι ολοκληρώνω σε, ότι αγαπάς με και ότι εν μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς εμένα και ότι θέλεις να παντρευτείς κάποιον σαν εμένα, ή ακόμα καλύτερα εμένα γιατί εν νομιζεις να υπάρχει άλλος σαν εμένα τζαι μετά να μου πετάσσεις ένα "είσαι ο καλλύτερος μου φίλος"???? Όποτε πιεις 2 ποτά παραπάνω αρκέφκεις τζαι λαλείς μου πόσο με αγαπάς, πόσο σου άλλαξα τη ζωή σου τζαι πως εν μπορείς μακριά μου ούτε μισή μέρα γιατί λείπω σου συνέχεια. Λαλείς μου ότι κάμνω σε να νιώθεις κάθε συναίσθημα στα άκρα τζαι ότι κανένας άλλος εν ξέρει να σε χειριστεί όπως εγώ. Λαλείς μου ότι είσαι με το λάθος άτομο τζαι ότι εν θέλεις να είσαι με το λάθος άτομο. Αλλά πάλε εν κάμνεις τίποτε! Αφού τα λαλείς και βλέπω ότι νιώθεις τα, γιατί εν τα σκέφτεσαι τζαι λλίο? Αφού θωρείς ότι δουλεύκει τούντο πράμα, γιατί το αφήνεις έτσι? Όποτε έσιεις κάτι έρκεσαι μόνο σε μένα γιατί ξέρεις ότι μόνο εγώ μπορώ να σε κάμω να νιώσεις καλύτερα. Ακούω σε. Σέβουμαι σε, εν σε πιέζω για τίποτε, θέλεις το τζαι συ να είμαστε τόσο κοντά. Γιατί εν αννοίεις τα μάτια σου λλίο?

US

Ουτοπία

Τις τελευταίες μέρες με τα γεγονότα στην Ελλάδα εθύμωσα πολλά. Εν τραγική η κατάσταση. Πρέπει οι ανθρώποι να επαναστατήσουν. Ανεργία, πείνα, φτώχεια. Πως γίνεται το 95% να είναι δούλοι του 5% ? Γιατί το δεχούμαστε τούτο? Ότι και να πιστεύεις, κόκκινος, μπλέ, πράσινος δεν έχει σημασία. Το βίντεο τούτο έκαμε με να γεμώσω αισιοδοξία. Δείτε το, αξίζει τον χρόνο σας.

http://www.koutipandoras.gr/?p=533

Πάντα ήμουν ονειροπόλος

Πάντα ήμουν ονειροπόλος, ρομαντικός τζαι ένιωθα μέσα μου πολλά όμορφα πράματα. Σήμερα βλέπω έξω που το παράθυρο μου χιόνι. Ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα που μας προσφέρει η φύση. Έκαμεν τούντον τόπον που με φιλοξενεί τόσους μήνες πολλά πιο όμορφο. Κάτασπρα τα πάντα. Η χαρά που ένιωσα με τούντην εικόνα εν η ίδια με την χαρά που νιώθω όταν βλέπω τη θέα που το δωμάτιο μου στην Κύπρο.

Εκατάλαβα ότι εν είμαι ο εαυτός μου σε τούντη χώρα. Εν ξέρω γιατί. Ένιωθα τόσο πολλά την ανάγκη να φύω τζαι να πάω μπροστά. Αλλά νομίζω εξέχασα το σακίδιο μου πίσω. Τζείνο που έχει πάνω πολύχρωμα αυτοκόλλητα, με φάτσες, με χρώματα, με παρέες, με ταξίδια της καθημερινότητας. Έφερα μαζι μου μόνο το πορτοφόλι μου, μόνο το σώμα μου. Εξέχασα ξαφνικά να ονειρεύκουμαι για τον κόσμο. Για εμάς. Πάντα ήταν για μας, έβλεπα πάντα τον άλλο στα μάθκια, τζιαι εδίουν του την ψυσιή μου. Γιατί χωρις τον σεβασμό τζαι την αγάπη για τα όνειρα των άλλων εν θα υπάρχει χώρος για τα δικά σου όνειρα. Έτσι νιώθω. Δαμέ όμως ούλλα εν μικρά, ψεύτικα. Σκεύτουμε μόνο την δική μου την πάντα. Το μέλλον μου. Να βάλω πράματα μες το cv, να πιάσω καλύτερους βαθμούς που τον δίπλα, να ντυθώ καλά, να φκώ έξω, να πιώ, να μεθύσω για να ζήσω τη φοιτητική ζωή. Φοούμε να μιλήσω. Μήπως τζαι εν φανώ κούλ. Μήπως τζαι μείνω έξω που την παρέα χωρίς φίλους. Επειδή ξέρω ότι πάντα ήμουν τυχερός τζαι ήμουν μες την παρέα με τους ανθρώπους που σκέυτουνται τζαι αγαπούν τζιαι ονειρεύκουνται. Ο φόβος μου ότι εν να είμαι μόνος μου γιατί εν θα έβρω έτσι ανθρώπους δαμέ έκαμεν με να γίνω ένα με τη μάζα.

Απλά σκεύτουμε ότι ούλλα εν ψεύτικα τζαι πρέπει να τα κάμω για να μπόρω μετα να πάω πάρακατω. Να ζήσω. Να συνεχίσω στην Αμερική με τον φίλο μου που με κάμει αληθινό, τζαι να καταλήξω στη Κύπρο να δουλέφκω τζαι να προσπαθώ να βοηθώ την χώρα που με έκαμε τούτο που είμαι για να της ανταποδώσω ότι μπορώ. Πραγματικά έτσι σκεύτουμαι.

Οι μόνες φάσεις που είμαι ο εαυτός μου είναι άμα μιλώ με τους δικούς μου, με τους φίλους μου ή είμαι με την αγάπη. Εν ξέρω τι γίνετε άμαν είμαι με άλλους. Κάποτε είμαι με άστεγους που μου ζητούν τσιγάρο τζιαι διώ τους τζιαι πιάνουμε κουβέντα γιατί νιώθω ότι μόνο τζείνοι εν αληθινοί τζαι πάντα μετά νιώθω καλύτερος άνθρωπος γιατί άκουσα έναν άνθρωπο που είχε κάτι να πεί. Κανένας εν έχει κάτι να πεί δαμε.

Κάποτε ονειρεύκουμουν για μας, για τους πάντες, για την αγάπη. Τωρά μόνο για τον εαυτό μου, μόνο για το καλό μου, για μένα. Πρέπει να αλλάξει τούτο. Έγινα ένα μαζι τους, εν είμαι εγώ. Έχασα τον δρόμο μου.

UK