Sunday, October 3, 2010

Astoria

Για πιο ατμοσφαιρικό διάβασμα ακούτε αυτό και μετά αυτό (γεια σου ρε Λάντσια)

"μια πόλη μισή, τώρα πια δεν είναι ούτε εδώ ούτε εκεί

στη μέση ακριβώς, η Αστόρια"


Εν 10 το πρωί. Είμαι όξυπνος 24 ωρες. Μόλις ήρτα που Νέα υόρκη. Είχα μια πολλά απλή νύχτα, αλλά ήταν τέλεια. Ο παρέας ο καλαμαράς είπεν μου να πάμεν σε ένα πολλά ωραίο κλαμπ στην Αστόρια, όπου τυγχαίνει να μένουν πολλοί Κυπραίοι / Έλληνες. Πιάνουμε το λεωφορείο, πάμε Μανχάταν και μετά τρένο και .... .... ....

Με το που κατεβαίνουμε που το τρένο θωρούμε την Athens Square με το άγαλμα της Αθηνάς και ένα μίνι παρθενώνα. Λίγο πιο κάτω Athens Cafe, Pita Pan, Crave Gyros, Cyprus Deli, Greek Froutaria, σι-φυ Παναθηναϊκός USA, σκουπίθκια χαμέ, παλαβο-οδήγημα συνοδεμένο με πουρούες, βρισιές κλπ. Ακούεις μισά ελληνικά μισά αγγλικά. Ομολογώ ότι επεθύμησα να κάτσω με τες ώρες σε ένα καφέ που είναι σχεδιασμένο για να κουνουστάς. Γνώριμα πράματα.


Πάμε στο καφέ Avenue, ξαπλάρουμε πάστην καρέκλα, έρκετε η Βουλγάρα σερβιτόρα (καλά τζαι θυμίζει Κύπρο το να δουλύκουν οι Βουλγάρες στα καφέ), φέρνει το μενού, πάω στες μπύρες ... Coors Light, Corona, Becks, Heineken, KEO, Stella Artois ... wait up! what the f????? ΚΕΟ??? $6. Εν γίνετε! Αφού Κύπρο έτυχε να την πληρώσω τζαι 6 τζαι 8 ευρώ! Παραγγέλω μιαν, έρκεται τζαι γράφει πάνω ΚΕΟ - ΜΠΥΡΑ Brewed in Limassol, Cyprus. Κοίτα κύριε μου!

Εγνωριστήκαμε τζαι με ένα σερβιτόρο που εν Λευκωσιάτης τζαι παίζει κιθάρα τζαι κάμνει γκρουπ για να παίζει σε Ροκ μαχαζί σταθερά. Ανταλλάξαμεν τηλέφωνα - πέρκι κάτσει καμιά καλή δουλειά.

Πηγαίνοντας στο κλαμπ επεράσαμε που τες αράπικες γειτονιές. εμαστουρώσαμε που τη μυρωθκιά του καφέ και του ναργιλέ, ακούσαμε καμπόσα αράπικα, τουμπερλέκια και αμανέδες, I like. Ώσπου να πάμε είσιεν γεμώσει το κλαμπ. Τί κάμνουμε τώρα? Ήταν 1:30, το τελευταίο λεωφορείο για New Jersey έφυεν η ώρα 12:40. Άρα ή πάμεν αλλού, ή πάμε σε ένα Μοτέλ, τζαι τζιμούμαστεν. Μαλάκα, επεθύμησα γύρο, είπα. Επήαμε σε ένα καλαμαρά που εμίλαν πολλά χαριτωμένα Greeklish. Πολλά ωραίος ο γύρος του παρέα. Τζιαμέ θα πηαίνουμε.

Εθυμήθηκα μετά για ένα μιτσί κλαμπ που μου ελάλεν ένας παρέας που εμίνησκεν Αστόρια. Τζαι πάμε. Πλησιάζοντας ακούω το χέρια ψηλά του Χατζηγιάννη. Τζαι πιάνει με ένα σπαστικό γέλιο. Τζαι ώσπου να μπούμε μέσα αρκέφκει να παίζει Γονίδη, Μακρόπουλο, το βαπόρι απ'την Περσία, που να 'ναι τέτοια ώρα η αγάπη μου κλπ κλπ κλπ. Τζαι πιάνει με ένα γέλιο τζαι εν κραήζουμε με τίποτε. Ούλλοι Ελληνοαμερικάνοι! Ο παρέας να θέλει να παιχτεί γιατί εν την πάει καθόλου τούντη μουσική, εγώ να το σιέρουμε τζαι να χασκογελώ. Τζαι το τοπ! Έβαλεν τα ριάλλια! ΧΑ! Εγέλουν άνετα ένα 20-λεπτο. Γιατί απλά δεν συμβαδίζει με τη λογική! Βλέποντας μέσα ενόμιζα ότι επήα κάτω Κύπρο τζαι ήταν να φκω έξω να πιάσω το αυτοκίνητο μου να πάω σπίτι. Γυρίζοντας που την άλλη όμως θωρείς τη γέφυα, ΝΥ Τάξις τζαι λαλείς: Τωρά είμαι Νέα Υόρκη τζαι ακούω λαϊκά τζαι γουστάρω (ίσως εν επειδή έπαιζα μπάσο σε μπουζουξίδικο το καλοκαίρι??).

Τζαι δαμέ εσυνειδητοποίησα ότι αγαπώ ακόμα πιο πολλά τούντη πόλη. Γιατί διά σου ούλλο τον κόσμο στα πόθκια σου. Τζαι όι ένα δείγμα. Στο φουλ του. Πριν 3 εβδομάδες επήα Καραϊβική, προχτές επήα Κούβα, εχτές Ελλάδα - Κύπρο - Μ.Ανατολή χωρίς να φύω που την πόλη. Τζαι νιώθεις το κάθε τι γιατί ακούεις τη γλώσσα, βλέπεις τις συνήθειες τους, μυρίζεσαι(το φαϊ-τα ποτά τους τζαι τούτα ούλλα γιατί ούλλοι εν μετανάστες δαμέ. Δικαιούνται τζαι ενθαρύνονται να παραμείνουν ότι είναι.

Το ξημέρωμα ήβρε μας με ένα καφέ στο σιέρι στο Starbucks της Time Square (κάποιος να τους πει να κλείουν τα φώτα άμα ξημερώνει τζαι πάει του κ*** ο πλανήτης) να καρτερούμε να γινεί 8:30 για να πιάμε το λεωφορείο να έρτουμε πίσω. Για ακόμα μια φορά, η μουσική του στάρμπαξ έφτιαξε μου τη μέρα. Άμαν είμαι τζιαμέ τζαι θωρώ έξω που το παράθυρο βλέπω τα ούλλα μαυρόασπρα τζαι νομίζω ότι είμαι ο Robert Johnson.

Ήταν μια εξαιρετική νύχτα. Μάλλον εννά τζιμούμαι ούλλη μέρα σήμερα αλλά άξιζε τον κόπο. Ξανά ΛΑΤΡΕΥΩ τούντην πόλη κάθε μέρα πιο πολλά. Επήα σε πολλές πόλεις με πολλές εθνικότητες αλλά, τραστ μη, έννεν το ίδιο. Είμαι πάρα πολλά τυχερός που είμαι δαμέ. Είμαι περήφανος για τη ξεροτζεφαλιά μου που με έφερε δαμέ. Αν δεν επαράτουν για λλίο το όνειρο μου, όπως το μαννό, μπορεί να μεν έχανα το deadline των πανεπιστημίων μέστην πόλη τζαι να ήμουν τζιαμέ τωρά. Αλλά εν είμαι αχάριστος. Σιέρουμαι που είμαι έστω τζαι δαμέ δίπλα. Τζαι για χιλιοστή φορά: θένκ γιου μαμ, θένκ γιου ντατ.




1 comments:

john said...

Πρέπει να ναι πολλα ωραία !!!
Εγώ είμαι Durham, North Carolina και σκεφτουμαι να πιάσω το λεωφορείο (9 ωρες !!!) τζαι να ρτω για Fall break !!!
John

Post a Comment