Ελένη

“Τ’ αηδόνια δε σ’ αφήνουνε

να κοιμηθείς στις Πλάτρες”.

Αηδόνι ντροπαλό, μες στον ανασασμό των φύλλων,

σύ που δωρίζεις τη μουσική δροσιά του δάσους,

στα χωρισμένα σώματα και στις ψυχές

αυτών που ξέρουν, πως δε θα γυρίσουν.

Τυφλή φωνή, που ψηλαφείς

μέσα στη νυχτωμένη μνήμη

βήματα και χειρονομίες

δε θα τολμούσα να πω φιλήματα

και το πικρό τρικύμισμα της ξαγριεμένης σκλάβας.

“Τ’ αηδόνια δε σ’ αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες”.

Ποιες είναι οι Πλάτρες;

Ποιος το γνωρίζει τούτο το νησί;

Έζησα τη ζωή μου ακούγοντας

ονόματα πρωτάκουστα:

καινούργιους τόπους, καινούργιες τρέλες

των ανθρώπων ή των θεών.

η μοίρα μου που κυματίζει

ανάμεσα στο στερνό σπαθί ενός Αίαντα

και μιαν άλλη Σαλαμίνα

μ’ έφερε εδώ σ’ αυτό το γυρογιάλι.

Το φεγγάρι βγήκε απ’ το πέλαγο σαν Αφροδίτη.

σκέπασε τ’ άστρα του Τοξότη,

τώρα πάει να‘βρει την καρδιά του Σκορπιού..

κι όλα τ’ αλλάζει.

Πού είναι η αλήθεια;

Ήμουν κι εγώ στον πόλεμο τοξότης

το ριζικό μου, ενός ανθρώπου που ξαστόχησε. Αηδόνι ποιητάρη,

σαν και μια τέτοια νύχτα

στ’ ακροθαλάσσι του Πρωτέα

σ’ άκουσαν οι σκλάβες Σπαρτιάτισσες

κι έσυραν το θρήνο,

κι ανάμεσό τους-ποιος θα το ‘λεγε-

η Ελένη!

Αυτή που κυνηγούσαμε χρόνια στο Σκάμαντρο.

Ήταν εκεί, στα χείλια της ερήμου,

την άγγιξα, μου μίλησε:

“Δεν είν’ αλήθεια, δεν είν’ αλήθεια” φώναζε.

“Δεν μπήκα στο γαλαζόπλωρο καράβι.

Ποτέ δεν πάτησα την αντρειωμένη Τροία”.

Με το βαθύ στηθόδεσμο, τον ήλιο στα μαλλιά,

κι αυτό το ανάστημα, ίσκιοι και χαμόγελα παντού..

στους ώμους, στους μηρούς, στα γόνατα

ζωντανό δέρμα..

και τα μάτια με τα μεγάλα βλέφαρα,

ήταν εκεί, στην όχθη ενός Δέλτα.

Και στην Τροία;

Τίποτε στην Τροία - ένα είδωλο.

Έτσι το θέλαν οι θεοί.

Κι ο Πάρης, μ’ έναν ίσκιο πλάγιαζε

σα να ήταν πλάσμα ατόφιο

κι εμείς σφαζόμασταν,

για την Ελένη δέκα χρόνια .

Μεγάλος πόνος είχε πέσει στην Ελλάδα.

Τόσα κορμιά ριγμένα

στα σαγόνια της θάλασσας

στα σαγόνια της γης

τόσες ψυχές δοσμένες στις μυλόπετρες,

σαν το σιτάρι.

Κι οι ποταμοί φουσκώναν μες στη λάσπη το αίμα

για ένα λινό κυμάτισμα για μια νεφέλη,

μιας πεταλούδας τίναγμα,

το πούπουλο ενός κύκνου,

για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη.

Κι ο αδερφός μου;

Αηδόνι, αηδόνι, αηδόνι,

τ’είναι θεός; τι μη θεός; και τι τ’ ανάμεσό τους;

“Τ’ αηδόνια δε σ’ αφήνουνε

να κοιμηθείς στις Πλάτρες”.

Δακρυσμένο πουλί,

στην Κύπρο τη θαλασσοφίλητη

που έταξαν για να μου θυμίζει την πατρίδα,

άραξα μοναχός μ’ αυτό το παραμύθι,

αν είναι αλήθεια.. πως αυτό είναι παραμύθι,

αν είναι αλήθεια πως οι άνθρωποι

δε θα ξαναπιάσουν τον παλιό δόλο των θεών

αν είναι αλήθεια πως κάποιος άλλος Τεύκρος,

ύστερα από χρόνια,

ή κάποιος Αίαντας ή Πρίαμος ή Εκάβη

ή κάποιος άγνωστος, ανώνυμος που ωστόσο

είδε ένα Σκάμαντρο να ξεχειλάει κουφάρια,

δεν το ‘χει μες στη μοίρα του ν’ ακούσει

μαντατοφόρους που έρχουνται να πούνε,

πως τόσος πόνος, τόση ζωή πήγαν στην άβυσσο

για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη.

Γιώργος Σεφέρης

Ο τελευταίος στίχος εν το θέμα μου για το πανεπιστήμιο του Σικάγο. Τούτο το ποίημα ήταν πάντα που τα αγαπημένα μου. Γιατί κάμνουμε τόσα μάταια πράγματα? Γιατί μας περιπαίζουν?

Το χάσμα των γενεών?

Εχτές επήα να κουρεφτώ στον παρπέρη του χωρκού μου. Ο παρπέρης του χωρκού μου (ο οποίος χρεώνει 8 ευρώ) μαζεύκει όλο τον καλό κόσμο στο μαγαζί του γιατί εν μονοπώλιο. Οι φιλοξενούμενοι του κουρείου χθες ήταν δύο 40ρηδες, τρεις 50ρηδες, ένας 60χρονός και δύο 20 χρονοι (incl. me).

Σε κάποια φάση ανοίξαν κουβέντα οι πιο μεγάλοι για το νόμο που λέει ότι θα απαγορευτεί το κάπνισμα. Οι 4 τους ήταν καπνιστές και οι 2 δεν εκάπνιζαν. Από εμάς τους μιτσιούς ο άλλος δεν καπνίζει τζαι γω είμαι στη φάση που το μείωσα πολλά με προοπτική να μεν καπνίζω καθόλου μέχρι τα Χριστούγεννα.

Λοιπόν έχασα κάθε ιδέα για τους γαδάρους χωρκανούς μου (εδώ δεν εννοώ ότι ούλλοι οι χωρκανοί μου είναι γαϊδούρια. Εννοώ ότι έριξα την ήδη χαμηλή εκτίμηση που είχα για τους συγχωριανούς που τυγχάνουν γαϊδούρια).

Η συζήτηση άρεσε μου πολλά γι' αυτό και τη γράφω παρακάτω όπως ακριβώς έγινε:

Οι πρωταγωνιστές:

Γ (υπ' αριθμόν 1,2,3)= Γάααααααρος
Σ= Συνομίλικος
Ε = Εγώ

Γ1: "Μα να πάω έξω να φάω τζαι να πιω τζαι την πότσα μου τζαι να μεν με αφήκουν να άψω τσιάρο??? Να φκαίνουν έξω οι μη καπνιστές!"

Τζαι απαντά ο καημένος ο συνομίληκος που έλειπε 2 και κάτι χρόνια από την Κύπρο και απ'ότι φαίνεται ξέχασε τη ξεροτζιεφαλιά κάποιων
Σ: "Εσύ που θέλεις να κάμνεις κακό στην υγεία σου να φκαίνεις έξω. Εν σου απαγόρευσε κανένας να καπνίζεις αλλα έννεν υπόχρεα τα μωρά τζαι εμείς να σε ανεχούμαστε"

Γ1: "Πρέπει να φυσούμεν το καπνό πας τα μωρά για να μάθουν που τα τωρά που εν μιτσιοί να πίννουν τσιάρο τζαι να μεν γινούν σαν εσάς που ννα μυαλίνουν τζαι να κάμνουν πρόβλημα" (δαμέ έφριξα)

Σ: "Αν μάθεις τα μωρά σου να καπνίζουν που τα 2 τους ώσπου να γίνουν 16 εννά χτυπούν ηρωίνη τζαι εννα τα γυρεύκεις"

Γ1: "Των κοπελλουθκιών μου έμαθα τους να έχουν νου!"

Γ2: "Εμείς οι Κυπραίοι ούλλα ξέρουμεν τα! Όπου την παλαβομάρα εννα την κάμουμε! Πε μου άλλον τόπο μέστην Ευρώπη τζαι μες τον κόσμο που κάμνουν έτσι παραξενιές. Στην Αγγλία, στη Γαλλία τζαι στην Ιταλία έχουν νόμους που σου απαγορεύουν να άψεις το τσιάρο σου άμα πάεις κάπου να φάεις?"

(Δαμέ εν άντεξα τζαι ξεκίνησα να γελώ πολλά δυνατά τζαι εμπήκα τζαι γω στην κουβέντα, αφού εκινδύνεψα να τες φάω)
Ε: Ρε κουμπάρε, μόνο στην Ελλάδα τζαι στην Κύπρο δικαιούμαστε ακόμα να καπνίζουμε σε κλειστούς χώρους. Είμαστε που τες λλίες χώρες στον κόσμο που ακόμα το επιτρέπουν.

Γ2: "Σιγά που εδεχτήκαν οι Εγγλέζοι τζαι οι Ιταλοί να μεν καπνίζουν μέσα."

Ε: "Εν είχαν επιλογή!!!! Εν νόμος! Εσύ αν θέλεις μεν δεχτείς αλλά πιέρωνε! Τζαι στο κάτω κάτω εν πολλά λογικό. Έν έσιεις δικαίωμα να δηλητηριάζεις τον αέρα του άλλου"

Γ3: "Δηλαδή που εννά πηέννω στο γάμο τζαι εννα τρώω τζαι να πίννω εν θα καπνίζω?"

Σ: "Να πιάννεις το ποτό σου τζαι το φαϊ σου τζαι να φκαίνεις έξω να καπνίζεις τζαι να χορεύκεις με τους φίλους σου."

Γ3: "Γιατί εν κάμνουν ξεχωριστούς τόπους για καπνιστές τζαι για μη καπνιστές?"

Σ: "Γιατί ούλλοι οι καπνιστές εννά πηέννουν σε τόπους καπνιστών τζαι επειδή εν η πλειοψηφία οι υπόλοιποι εν θα δουλεύκουν τζαι εννα γίνουν ούλλα χώροι καπνιστών τζαι που είμαστεν πούποτε."

Ε: "Επίσης αν θέλεις να φκεις με τη γυναίκα σου που εν έγκυος τζαι εσύ προφανώς εν θέλεις να φκεις έξω να καπνίσεις, που εννά πάτε?"

Γ1: "Εγιώ εννά πηέννω έξω, εννά πίννω την πότσα μου τζαι εννά πίννω τζαι τσιάρο. Τζαι έτσι όπως εννά είμαι μεθυσμένος ας έρτει κανένας να μου πει τίποτε τζαι εννά δει τι εννά πάθει"

Σ: "Δηλαδή εννά τους δέρνεις? Ξέρεις σε τι ποινή μεταφράζεται το ξύλο?"

Γ1: "Ρε κουμπάρε εννά είμαι μεθυσμένος μέστην Αγίανναπα η ώρα 3 το πρωίς τζαι εννά ρτει ο μπάτσος να μου πει σβήστο τσιάρο σου τζαι εννα υπακούσω? Εννα τον δέρω επειδή εννά είμαι μεθυσμένος."

Ε: "Τζαι αν έρτει τζίνη η ομάδα με τους 20 ΜΜΑΔήτες που γυρίζει μέστην πλατεία της Αγιάνναπας η ώρα 3 το πρωί εννά τους δέρεις τζαι τζίνους?"

Γ1: "Γιατί νάμπου κάμνουν τζίνοι νομίζεις? Ο Φανιέρος διοικά την Αγιάνναπα. Τζίνοι εν τζιαμέ για να τον γλέπουν τζίνο."

Ε: "Ναι αλλά εσύ εν είσαι ο Φανιέρος. Ο Φανιέρος αν καπνίσει σε κλειστό χώρο, μάλλον εν θα του πει κανένας τίποτε. Εσύ εννά τες φάεις!"

Γ1: "Ναι αλλά ο Φανιέρος εν θα δεχτεί έτσι νόμο."

Ε: "Εν ούλλα μέρος του σχεδίου. Τζαι στες άλλες χώρες έσιει μαφία. Τζαι ο Φανιέρος εν τζιαμέ επειδή αφήνουν τον να εν τζιαμέ"

Γ3: "Ούτε ο Γριστόφκιας εννά κάμει έτσι πράμα γιατί εννά τον κλέψουν τζαι τζίνο που εννα πεθάνει."

Τζαι δαμέ έπαψα να ασχολούμε. Έκοψα τα μαλλιά μου τζαι έφυα με μεγάλα ερωτήματα στο μυαλό μου. Πως γίνεται να σκέφτουνται έτσι κάποιοι ανθρώποι? Γιατί κάποιοι χωρκανοί μου πάντα εναντιώνονται σε κάθε πρόοδο/εξέλιξη? Εν καταλαβαίνουν ότι δηλητηριάζουν τα μυαλά των κοπελλουθκιών τους? Είδες ρε κουμπάρε τι κάμνει η μόρφωση?

Quitting Smoking

Η ώρα είναι 11:46. Σε δέκα ώρες και δεκατέσσερα λεπτά κλείνει η πρώτη μέρα χωρίς τσιγάρο. Τις τελευταίες 5 μέρες εμείωσα το με σκοπό να το σταματήσω. Εν ξέρω αν δυσκολεύκουμαι. Εν κάμνω όπως τον πελλο για να καπνίσω, ούτε τρέμω, ούτε εν σπασμένα τα νεύρα μου. Εν νιώθω εθισμένος στο τσιγάρο σαν ουσία. Εν κάτι χειρότερο. Εν συνήθεια. Εν κάτι που έκαμνα (όχι για πολλύ καιρό, σχεδόν 2 χρόνια) κάθε μέρα σε ίδιες φάσεις, σε ίδιες στιγμές, στους ίδιους τόπους. Εν σαν να μου πιάνουν το αυτοκίνητο μου. Εν μπορώ να φανταστώ πως γίνεται να κάμνουμε road-tripping με τους φίλους μου τζαι να μεν καπνίζουμε μέστο αυτοκίνητο. Η να καπνίζουν τζινοι τζαι γω να τους θωρώ. Η γεύση αρέσκει μου. Εν γι'αυτό που εκάπνιζα. Τζαι τζίνο εννά μου λείψει. Αλλά έχω βροχγικό άσθμα που εμφανίζεται ξανά τζαι ξανά. Εν θα σφάξω την υγεία μου για τον καπνό. Αλλά ως τζαι δαμέ εν έχω αρκετή θέληση. Πάλε είμαι παθητικός. Εν τέλεια γάδαρος που είμαι

Swine flu - The Return -

Τελικά έχω την, νομίζει ο γιατρός!

Την Τετάρτη στη δουλειά ήμουν χάλι μαύρο. Εν είχα αίσθηση του χρόνου, έβλεπα τα ούλλα σε αργή κίνηση τζαι είχα συνέχεια πονοτζέφαλο. Λες και είχα κάμει ψιλή. Επερίμενα να τελειώσω για να πάω στο ντάπολ σιξ να πιω καμιά μπύρα. Τελειώνοντας όμως, επειδή εν ένιωθα καθόλου καλά αποφάσισα να πάω στο νοσοκομείο να με δει κανένας γιατρός. Ακολούθησα λοιπόν τα κόκκινα βελάκια, εχτύπησα και το κουδούνι τζαι εφκήκε ένας τύπος τζαι έδωκε μου μια μάσκα τζαι είπε μου να περιμένω. Ενθουσιαστικά εγώ τζαι άρκεψα να γελώ τζαι να φκάλλω φωτογραφίες με τη μάσκα! Δίπλα μου είσιεν 2 χαριτωμένες κοπελιές οι οποίες όποτε επήεννα να τους μιλήσω εκαλύπταν με το τρικό τους τη μύτη τους και το στόμα τους τζαι εβλέπαν αλλού. Εσκέφτηκα τζαι γω "στον κώλο τους ρεπάνι, μαννοκομπλεξικές" τζαι έβηχα συνέχεια για να τους τη σπάσω. Πάω στο γιατρό, εξετάζει με τζαι λέει μου "αν έκαμνες τζαι εμετούς ήταν να κλείσουμε ούλλα τα συμπτώματα. Εν θα πάεις πούποτε για 5 μέρες". Φκάλλει μου ένα χαρτί, πιάνω το τζαι γω να φύω, πάω στο αυτοκίνητο τζαι βλέπω ότι αντί να γράψει το όνομα μου έγραψε Νάσια Χριστοφή. Πάω πίσω, λαλώ του το τζαι διορθώνει το γράφοντας Κατερίνα Γεωργίου. Πίττα ο γιατρός. Τελοσπάντων στην πορεία επέτυχεν το όνομα τζαι είμαι τωρά σπίτι μου τζαι ξαπλώνω ως τη Δευτέρα!

Swine flu

Νομίζω έχω τη γρίππη, νομίζω...Έχω αρκετά συμπτώματα αλλά εν είμαι σίγουρος. Φυσικά τούτο μετφράζεται σε 10 μέρες αναρρωτική αλλά (πιστεύκω πως) εν επαρανόησα τόσο ακόμα ώστε να παρκαλώ να αρρωστήσω για να με δκιώξουν. Ακούω και διαβάζω πολλά αλλα έν εκταάλαβα κόμα. Τελικά εν επικίνδινη γρίππη? Έχω και χρόνια βρογχίτιδα. Κανένας γιατρός??

Panic moments

Εν το πιστεύκω! Κάθουμαι να συγκεντρωθώ για 3 λεπτά τζαι εν μπορώ! Πονώ τον εγκέφαλο μου. Αλήθκεια. Νιώθω σαν να κρατά κάποιος τον εγκέφαλο μου τζαι να τον σφίγκει. Τζαι εν μου περνά για πολλή ώρα. Ρε κουμπάρε είπαμεν έσιει ενάμισι χρόνο να σκεφτώ ότιδηποτε αλλά εν επερίμενα να εν έτσι δράμα η κατάσταση. Γ*μ*τ* @$#@#^$^&@$%!@@@$@## ααααααααααααααααααααααααααααα

Προσπαθώ να γράψω 2 παραγράφους, 150 λέξεις, για ένα χόμπι μου (χαράς την τύχη μου να έχω έτσι εύκολο θέμα) τζαι εν μπορώ να συγκετρωθώ, να σκεφτώ, να κάμω τίποτε. Νιώθω συνέχεια κουρασμένος τζαι θέλω μόνο να τζοιμούμε. Νιώθω την πίεση, το άγχος, την αγωνία. Τζαι σκέφτουμε τον εαυτό μου να θκιαβάζει του χρόνου για εξετάσεις ξέροντας ότι να τα κάμω πούττους χάνω την υποτροφία μου. Πως αντέχουν οι φοιτητές? Εν υπάρχει ησυχία σε τούντη ζωή? Εννα γινώ χίππης

Ευτυχία ένιουαν?

Τις τελευταίες μέρες σκέφτουμε πολλά. Τον θάνατο, την αγάπη, την ευτυχία, τον έρωτα. Ειλικρινά μόνον ένα άνθρωπο ξέρω που εν πραγματικά ευτυχισμένος. Ένας τύπος που δουλέφκει στην υποδοχή ενός ξενοδοχείου, πενηντάρης, ανύπαντρος με καλλιτεχνικές ευαισθησίες, πανέξυπνος. Κάμει παρέα με μουσικούς, νέους ανθρώπους γιατί λαλεί πως η γενιά του ασχολείται μόνο με χρέη, τζαι τιμές ακινήτων. Κάποτε λυπούμε πραγματικά γιατί βλέπω πως οι άνθρωποι εν ήμαστε ποτέ πραγματικά ευτυχισμένοι. Πάντα υπάρχει κάτι. Κάτι που μας βασανίζει τζαι εν μας αφήνει ήσυχους. Τελικά τι εν η ευτυχία? Τα λεφτά? Η δύναμη τζαι η δόξα? Ναι! Εν τούτο που είναι σήμερα. Εν πολλά λάθος. Είμαστε τόσο εξελιγμένοι, τόση πρόοδος, τεχνολογία τζαι μπλά μπλά μπλά τζαι είμαστε πιο μίζεροι που τους ανθρώπους των σπηλαίων. ΓΙΑΤΙ? Ρε μα είμαστε σοβαροί? Ποιος ο λόγος ύπαρξης? Βοηθάτε πλίζ. Πείτε μου ότι κάμω λάθος τζαι ότι είμαι βλάκας. Εν πολλά ονειρικό να ψάχνει κάποιος την πραγματική ευτυχία? Πείτε μου για να παρετίσω. Δαμέ επέθανεν ο Michael Jackson μόνος του τζαι δυστυχισμένος. Ο άνθρωπος είσχεν ούλη τη δόξα τζαι τα λεφτά του κόσμου ολόκληρου. Άρα ΜΠΑΜ κάμετε λάθος! Εν είναι τα λεφτά. Όφφου τελικά ο κόσμος μου εν πιο ωραίος που τον δικό σας…. Τι να πω?

Second chances

Όλοι αξίζουμε μια δεύτερη ευκαιρία. Σοφή κουβέντα, αλλά λλίο μακριά που την περίπτωσή μου.
Τούντες μέρες ξοδεύω πολλή που την ενέργεια μου ψάχνοντας πανεπιστήμια κλπ κλπ κλπ. Προσπαθώ να πιάσω καμιά υποτροφία που κανένα πανεπιστήμιο, στην Αμερική φυσικά. Το αίσθημα εν ωραίο. Η αγωνία, το άγχος, ανυσηχία, η αισιοδοξία που προσπαθώ να διατηρώ. Νιώθω ζωντανός! Άρκησα όμως. Εν έχω πολύ χρόνο. Εν έπρεπε να φάω ένα μήνα μαραζώνοντας επειδή έν έπιασα την προηγούμενη υποτροφία. Τούντες μέρες η σκέψη ότι η φοιτητική ζωή πλησιάζει ζωγραφίζει ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη μου. Έχω πάααααρα πολλή όρεξη, που ελπίζω να μου μείνει. Αν καταφέρω να κάμω τζίνο που θέλω, το καλοκαίρι κοπιάστε για beach party τεραστίων διαστάσεων...

Τι το ήθελα?

Τζιαμέ που ήμουν μες τους τρελούς έρωτες, χάπιι έρχεται το εχτές. Φκένω μετά που 4 μέρες. Πελλαμένος πάνω της. Επεθύμησα την τζαι επεθύμησε με πολλά. Πάμε στο μόλ ( τζιαμέ που σινάουντε ούλλοι οι ροκόλοι τζαι παίζουν τους πελλούς, κάτι που εμείς εκάμαμεν γυρίζοντας μες τους δρόμους αλλά τι να πεις) έρκεται τζαι ο συγκάτοικος μου στο μπλόκ, επεθύμησα τον τζαι τζείνον τζαι καθούμαστε για φαί. Τρώμε τζαι ξέρω γώ τζαι θκιώχνω τον δικό μου για να μείνω λίο στο τετ α τετ με το πρόσωπο αφού μετά ένα επηέναμεν σε ένα talent show σε ένα ιδιωτικό της χώρας. Τι το ήθελα να πάω? Ένας μιτσής είχεν ταλέντο που τζείνους ούλλους. Ούλλοι ψωνισμένοι ως το κόκαλο. Πριν να φύουμε επρόσεξα μπροστά μπροστά μιάν γνώριμη φάτσα που έφκαλε φωτογραφίες. Η Δώρα. Τελευταία φορά που την είδα ήταν ένα χρόνο πριν. Με τούτη είχα σχέση για κανένα μήνα. Ήταν με άλλον, εχώρισε για να ρτει με μένα τζαι μετά εχωρήσαμε τζαι εξαναπήε μαζί του. Μετά που κανένα μήνα εχώρησεν τον ξανά τζαι έθελεν να ξανάρτει πίσω σε μένα. Έντζεν σικλίν όμως. Έχουμε τζαι μιαν αξιοπρέπεια τα γέριμα. Έτσι αρνήθηκα. Ένιγουει ήταν πολλά δύσκολο που ήμουν μαζί της γιατί εν είχα άδεια αυτοκινήτου τζαι ήταν μακριά. Η Δώρα ίσως να ταν η μόνη κοπελιά που ερωτεύτηκα. Που εχωρίσαμε έπεσα για πρώτη φορά μες τη μαύρη τη κατάθλιψη. Αφήνω το φλασμπακ τζαι ερκούμαστε στο εχτές. Βλέπω την τζαι λέω στο πρόσωπο, που ξέρει πια εν η Δώρα ότι ένα πάω να της πώ ένα γεια τζαι να φύγομεν γιατί ήταν ανυπόφορο το show. Πάω τζιαμέ. Σιοκαρίζετε η κοπελούα. Έμεινε χάσκοντα αλλά εχάρηκε πολλά. Έκαμεν όπως το μωρό. Τζαι εγώ εχάρηκα. Δάτς δε πόιντ. Λαλώ της ότι ήταν χάλια τα ταλέντα τους τζαι λαλεί μου έφκα εσύ. Τζαι έκαμα το. Ετραγούδησα τους 2 τραγούδια τζαι ενθουσιαστήκαν ούλλοι άσχετως πως ο μέσος ώρος ηλικίας ήταν τα 40ήμερα τζαι ήταν τζαι τσάρληες. Φεύκουμεν. Το προόσωπο όμως είδεν ένταλος ελαμπιρίζαν τα μάθκια της Δώρας τζαι εκακοφανίστην χωρίς να το δείξει τζαι εκάλμαρα την. Σκέφτουμαι τη Δώρα τζαι εν ξέρω γιατί. Είμαι πολλά χαρούμενος μαζί με τη σχέση μου τζαι εν θα χώριζα. Αλλά η με τη Δώρα ήταν πάρα πολλά έντονο τζείνο που έζησα άσχετον αν εκατέληξεν σε ππουστιά. Γουέλ ελπίζω να φύει που τον νού μου τζαι να μέινο πολύ τζαιρό με την σχέση που χω τωρά γιατί είμαι χαρούμενος που τα καλά.

Εν του κάθουμαι που να σπάσει

Έχω πρόβλημα. Δεν ξέρω τι να κάμω. Τρεις μήνες στο στρατό (τέλεια σουρτόνεος) τζαι ήδη αλλάξαν πολλά. Εβάλαν με στα γραφεία που εν καλό γιατί γλυτώνεις καμπόσα χωσίματα αλλά εν πολλή η δουλεία. Η ζωή μου έξω κυλά ήρεμα. Καθημερινά ερωτευμένος, κάθε μέρα πιο πολλά. Βλέπω την σχεδόν όποτε φκαίνω τζαι ξέρω ότι εν να με χωρίσει σε κάποια φάση γιατί εν μπορώ να ελέγξω την κατάσταση, ή μάλλον εν θέλω. Το πιο μπάμ πράμα που ζω τωρά όμως είναι το ότι θέλει με ένα κοπέλλι 2 μέτρα και 145 κιλά. Θελιματικό πηγούνι , μελαμψός, σαρκώδη χείλι τζαι παθιάρικο βλέμμα. Γνωστός πισογλέντης,κλέφτης τζαι παραπόττης. Έκαμε μου πρόταση να μου δώκει 2500 ευρώ για να μου κάμει όραλ τζαι είπα του ότι εν δέχουμε που να μου τάξει ούλον το σύμπαν. Συνέχεια περνά που δίπλα μου τζαι βαριαναστενάζει τζαι λαλεί μου πως με θέλει τζαι ότι χάνω που εν του κάθουμαι. Στην αρχή εγελούσα. Τωρά όμως άρκεψα να φοούμαι γιατί μαθαίνω ότι εν μπλεγμένος σοβαρά με τον νόμο τζαι απλά αποφεύγω να του μιλώ. Ένιγουέι η ζωή μου εν πολλά καλή τωρά τελευταία εν ζητώ τίποτε παραπάνω,έχω ότι θέλω για να με ευτυχισμένος ακόμα τζαι αρσενικό θαυμαστή.

New decade

Λοιπόν, 20άρησα. New decade, awaiting new life.... Θυμούμαι όταν ήμουν πιο μιτσής ενόμιζα ότι τζίνοι που εν 20 χρονών εν πολλά μεγάλοι. Αλλάζεις μεγαλώνοντας? Επειδή έχω την εντύπωση ότι πάντα έτσι μωρό θα είμαι, ότι αριθμό κι ας έχει η ηλικία μου. Μήπως τελικά εν μεγαλώνουμε ποτέ?

Χάσαμε

Θλίψη, μελαγχολία, απογοήτευση...
Ιν άδερ γουέρντς: έν έπιασα την υποτροφία. Επερίμενα το αλλά πάλε εν άσιημο. Τελικά εδώσαν δυο σε ελληνοκύπριους και δυο σε Τουρκοκύπριους. 2 κοπέλλες, 2 κοπέλλια. Τι να κάμουμε? Έτσι εν η ζωή. Κάποτε χάνουμε, κάποτε κερδίζουμε..
Απ'οτι φαίνεται πρέπει να πω καληνύχτα στο Αμέρικαν Ντρήμ μου.........Αχχχχ

Happy!

YES! Horray! όλε! Είμαι πολλά χαρούμενος! Θυμάστε την υποτροφία του φούλμπραιτ? Επέρασα το πρώτο στάδιο και την Πέπμτη έχω ίντερβιου. Άτε ρε πέρκι πάω καλά...

Επέρασεν ήδη ένας μήνας

Java #1


Επέρασε ήδη ενας μήνας. Στο ΚΕΝ η ζωή ήταν πολλά ωραία. Ήταν φάσεις που πιθανόν να μεν εζούσα έξω λόγο της παρουσίας φίλων που διαφορετικές φασεις της ζωής μου,κατασκηνώσης,δημοτικό κτλπ. Εν είναι δύσκολο να περάσεις καλά στο στρατό. Πειθαρχεία, υπομονή, φιλότιμο, υποχωρήσεις τζαι καλή θέληση. Η μετάθεση μου στο μηχανοκίνητο εν ήταν τζαι το καλύτερο γιατί μια εβδομάδα που είμαστε τζιαμέ γαμούν μας (εξεχάσαμε τι σημαίνει το περπάτημα. Τροχάδι,τροχάδι,τροχάδι). Κάμψεις,όπλα,άρματα. Μαυροσκούφηδες. Δε βαριέσε ένα περάσει. Ο εκπαιδευτής μου εν ένας φίλος από τα παλιά που επέζαμε μουσική σε ένα καφέ με τύπους παράξενους. Εν έχω παράπονο, εμπορούσε να ήταν πολλά χειρότερα. Μέσα σε τούτον το μήνα έμαθα πολλά. Δυσκολίες στην προσωπική μου ζωή, νηκατοσιές, προδοσιές που ανθρώπους που ήξερα μια ζωή. Επληγώθηκα, επλήγωσα έγινα ψεύτης γιατί η αλήθεια εν ακουγόταν σωστή, άκουσα ψέματα τζαι επίστεψα τα σαν μωρό παιδί. Αλλά τουτη εν η ζωή. Έτσι φάσεις νιώθω πιο ζωντανος παρά όταν όλα εν μέλι γάλα. Στις εξόδους μου κάμνω ότι με ευχαριστεί (ετραγούδησα σε ένα μέρος στον Πρωταρά εχτές τζαι προχτές) βλέπω φίλους (σήμερα είδα τζαι το αρνί στη Λεμεσό (νεκατομένη σαν εμετός πόλη) ). Είμαι καλά. Ελπίζω να περνάτε καλά τις διακοπές σας. Ομολογώ πως η ζωή μου θα ήταν τζαι εμένα πολλά καλύτερη με κόκα κόλα. Πεθυμώ την τζαι κάποιοι εν με αφήνουν να πιώ να ξεδιψάσω. (μπορεί να μεν καταλάβετε τι εννοώ αλλά έννεν ανάγκη να τα ξέρετε τζαι ούλλα).

Java #2

Επέρασεν ήδη ένας χρόνος. Έγινα τάχα παλιός. Νιώθω σαν να έχω σκαρφαλώσει ένα βουνό τζαι τωρά κατεβαίνω το κατήφορο που την άλλη πλευρά. Σε τούτο το χρόνο έμαθα πολλά. Εγνώρισα ανθρώπους που δεν θα γνώριζα υπό άλλες περιστάσεις, έμαθα να ανέχομαι πολλά, είδα πόσο κακός εν ο κόσμος, έμαθα πως να τζοιμούμαι στον ίδιο χώρο με άλλα 30 άτομα που δεν τα θέλω ούτε με θέλουν τζαι έμπηκα σε ένα περιβάλλον που εν με ήξερε κανένας τζαι εκατάφερα να χτίσω κάτι, μια καλή εικόνα. Εν έμαθα όμως ακόμα να λαλώ όχι, εν έμαθα να είμαι πιο διεκδηκητικός ούτε έμαθα να μπαίνω σε πρόγραμμα. Μαλαχτός εμπήκα, μαλαχτός απ'ότι φαίνεται θα φκω. Πέρσι ελαλούσα ότι ο στρατός εν άχρηστος τζαι ότι εν σου διδάσκει τίποτε. Τελικά μπορεί τζαι να είχα λάθος. Που τη μια, εν σου δείχνει κάτι που εν θα το μάθεις έξω. Θέλοντας όμως να δω τη θετική πλευρά που τούτο ούλλο το θέατρο, βλέπω ότι εν μια μικρογραφία της κανονικής ζωής. Τζαι η ζωή καταντά ρουτίνα κάποτε. Τζαι έξω θα σου παίξουν ππουστιές, θα σε μειώσουν, θα σε πληγώσουν, θα σε κάπουν να χαρείς, να λυπηθείς, να κλαψεις, να γελάσεις. Όπως εκαταλάβαμε τζαι με τον άλλο Τζάβα, φτάνουν σε στα όρια σου τζαι καταλαβαίνεις ότι μπορείς να πάεις ένα βήμα πιο τζει. Νιώθω ότι ζω σε ένα γυάλινο κόσμο. My glass house. Τζαι φεύγοντας είμαι πιο έτοιμος για το τι θα βρω μπροστά μου. Ούλλα έχουν τέλος. i.e Τούντα δκυο χρόνια θα γίνουν spread out στα υπόλοιπα χρόνια που θα ζήσω. Φυσικά τούτο εννά το δω μετά που χρόνια, όταν θα έχω ζήσει τζαι έξω. Ούλλα τούτα που είπα δεν αναιρούν το γεγονός ότι ο εγκέφαλος μου έγινε πουρές. Πάει καιρός που την τελευταία φορά που όντως σκέφτηκα κάτι χρήσιμο! Τζαι δκυο χρόνια δεν παύουν να είναι πολλά. Τζαι το άλλο όμορφο είναι ότι όπου πάω έχω γνωστούς. Ειδικά λευκωσία. Όπως και να χει...

26 του Αυγούστου πάω στη ΣΜΕΦ. Αλλαγή. Νέο περιβάλλον, νέοι ανθρώποι. Φοούμαι τες αλλαγές αλλά αρέσκουν μου. Ελπίζω να περάσω καλά τζαι προπάντων να μάθω πράματα, να βελτιώσω τη μουσική μου πλευρά. Η κανονική μου ζωή εν λλίο στάσιμη. Επεθύμισα να πάω κανένα ταξίδι, κάπου μακριά. Επίσης επεθύμισα να χω κάποια γυναίκα στη ζωή μου. Αλλά πόσα να κάμω στις 2 μέρες που είμαι έξω?

@ Red

Dear diary, dear friends,

Καλημέρα! Κατ'αρχήν, εθυμήθηκα τούτο το πολλά όμορφο κομμάτι που συστήνω να το ακούσετε ούλλοι. Δαμέ εν τζαι το live version.

Μόλις ήρτα που Λεμεσό. Ωραία η Λεμεσός, εν πολλά μπροστά αλλά φοούμαι την. Επαίξαμε στο TePee, Τρίτη επαίξαμε στο Red και Σάββατο παίζουμε στο Mohito. Και ξεκινώ που την Τρίτη...

Πάμεν που λέτε στο Ρεντ, επιτέλους έμαθα που είναι, μετά που ένα τρίωρο εξαντλητικότατο σάουνττσεκ εκάμαμε πολλά καλό ήχο! Ώσπου να πάμε στο διαμέρισμα να φάμε, να κάμουμε μπάνιο τζαι να επιστρέψουμε τζαι να φκούμε πάστην σκηνή αλλάξαν ούλλα τζαι εγίναν πίττες! Εγώ και ο Πέτρος (ντράμμερ) που την πολλή ώρα που είμασταν στο περίμενε εσπαρκώσαμε να παίξουμε τζαι εφκήκαμε στο τελευταίο τραγούδι των προηγούμενων τζαι επαίξαμε μαζί τους. Τζαι μετά επαίξαμε εμείς!! Όλε! Εμένα άρεσε που πολλά όβερολ. Εχάρηκα πάρα πολλά που ήρτεν η ξαδέλφη μου τζαι η ΡόΑμ με την Μαρία Τ τζαι τα άλλα παιθκιά (thanks for coming again).

Pros:
- Άρεσεν μου το πρόγραμμα μας.
- Επεθύμισα πολλά να παίξουμε.
- Ήξερα πολλούς που το κοινό.
- Άρεσε μου το πρώτο λάιβ με το μπάσο μου.

Cons:
- Εγίναμε ούλλοι πίττα πριν ξεκινήσουμε με αποτέλεσμα να μεν ξέρουμε τι μας γίνεται.
- Εν αντέχετουν το Red. Ήταν τζει που το φούρνο. Απορώ πως εν εφύαν ούλλοι που το πρώτο μισάωρο. Πραγματικά ήταν αφόρητη ζέστη.
- Εν επαίξαμε τζαι πολλή ώρα. Πιστεύκω εν αδικία προς εμάς γιατί είμασταν το μόνο φουλ μπαντ.
- Έννεν άσιημο το Red αλλά έσιει ένα τεράστιο μειωνέκτημα. Η σκηνή εν σε γωνιά τζαι εν αδύνατο να κάμεις καλό ήχο.

Όπως και να χει. Τελειώνουμε, φορτώνουμε τα πράματα μας τζαι πάμε στο διαμέρισμα να τζοιμηθούμε. Χάρη τα κλειδκιά. Μα εν εσύ που τα έπιασες!! Με λλία λόγια, είχαμε κλειδώσει τα κλειδκιά μέσα. Μετά από μια απόπειρα να σκαρφαλλώσουμε στο δεύτερο όροφο εθυμήθηκεν ο Πέτρος ότι είδε ένα επεισόδιο των Μυθ Μπάστερς που έδειχνε πως ανοίγεις μια πόρτα με μια πλαστική κάρτα. Φκάλλουμεν ούλλοι τες βίζες μας έξω. Τελικά άνοιξεν την με την Τράπεζα Κύπρου μου! Ήταν απίστευτο! Εγελούσα μέστα μεσάνυχτα! Wow! Διάρρηξη πρώτου βαθμού.

Επειδή εννα τζοιμηθώ σαν γράφω, τα υπόλοιπα άλλη φορα. Ciao!

Περί Φαγητού

Ένα που τα μεγάλα λάθη που κάμνω ως Κυπραίος και παράλληλα λαίμαργος είναι ότι δεν μπορώ να βρω ισσοροπία ανάμεσα στα τρία Π (Ποσότητα Ποιότητα Ποικιλία). Τούτο είναι κάτι που με προβληματίζει τούντες μέρες γιατί επάσιυνα, πάλε. Κάπου χάνω το νόημα.
Έχω την τύχη να είμαι χρόνια κολλητός με ένα διατροφολόγο που μου έμαθε πως να στήνω ολοκληρωμένα γεύματα και πως να χτίζω μια σωστή διατροφή. Ξέρω τα, έκαμα τα, δουλεύκουν. Το λάθος μου όμως είναι ότι εν αλλάσω τες συνήθειές μου. Αν και βλέπω τη γαστρονομία ως τέχνη, πολλές φορές νιώθω ότι παρακάμνω το με το "ζω για να τρώω". Τούτο δεν πρέπει να συνεχιστεί. Φτάνει!
Αλλά πως μπορώ να αλλάξω τις συνήθειές μου? Γίνεται? Πως μπορώ τζίνο τον καλό εαυτό που μου φκαίνει κάποτε να τον ενσωματώσω στο καθημεριινό μου σύνολο? Γίνεται? Όσες φορές το δοκίμασα κάπου λυγίζω. Λέτε να μην μπορώ να παραλήψω τζίνο το "Θέλω το τζαι τζίνο, τζαι τούτο..." part του DNA μου? Μήπως τελικά είμαι άπληστος τζαι φκαίνει μου δαμέ? Αλλά that's enough mister. Που αύριο αλλάσω συνήθειες. Τζαι καλή μου τύχη!

Ασυνάρτητα

Δαμέ ξεκινούν ούλλα. Java101 Cafe, DeKalb, Illinois, USA. Θυμούμαι το ακόμα. Φκαίνεις που το Στηβενσονς, παεις δεξια, δεξιά τζαι αριστερά. Δίπλα εν η βιβλιοθήκη, σάμπγουεϊς τζαι μια αραπούα που έσιει ένα σούπερμαρκετ που πουλά κάτι τεράστια τσιπς που εν 75 σεντς. Ήταν 3 εβδομάδες που αλλάξαν ποοοοολλά τη ζωή μου.
Τούντες μέρες γυρίζουν πολλά μεστο νου μου. Επήα σήμερα στο Fulbright τζαι επήρα ταχαρτιά μου. Η κοπέλα τζιαμέ είπε ότι εν πολλά καλοί οι βαθμοί μου τζαι ότι έχω πολλά μεγάλο chance να πιάσω την υποτροφία επειδή είμαι πολύπλευρος αλλά εδηλώσαν πολλοί για φέτος οπόταν παίζεται....Άτε ρε πέρκι την πιάσω..Νιου Γιορκ αμ κάμινγκ! Τζαι είσαστεν ούλλοι ευπρόσδεκτοι τα χριστούγεννα να έρτετε να πίνουμε κάτω που το τεράστιο δέντρο στο Μανχάταν.

Τη Δευτέρα επετάχτηκα που δαπάνω! Εν χάννει!

Αρέσκει μου να κάμνω πράματα που φκάλλουν πάνω την αδρεναλίνη μου. Δοκιμάστε το.

Όου γουέλ, έντζε έχω τζαι κάτι να πω. Απλά ήθελα να γράψω κάτι. Ο άλλος τζάβας πάει τα καλά με το ππουστοστρατό. Βαρκέτε, ψιλοδυσπιρκά αλλά παίζει πελλο. Θενκ γκοτ επήρεν το καλλύττερα που μένα.

Εύκαλα τζαι κάτι φώτος που ήσυχες παραλίες...

Game over

Χρόνος, αναμνήσεις, λησμονιά, φόβος, ενθουσιασμός, σκέψεις, απορία, χρώματα, ακούσματα, αναμονή, προσμονή, ερωτήματα, απαντήσεις, κενό.
Έφτασε η στιγμή. Τα πιο πάνω είναι η εσωτερική μου κατάσταση αυτή τη στιγμή. Σίγουρα κάποιοι εν να με χαρακτήριζαν υπερβολικό. Υπέρ αναλύσαμε το θέμα πολλές φορές. Πολλές συμβουλές, αστεία, πειράγματα, προειδοποιήσεις. Σίγουρα θα λησμονήσω πολλά, θα μάθω πολλά τζαι όπως μου είπε ένας πολύ αγαπημένος μου άνθρωπος θα έχω δυο χρόνια για να γεμίσω το μυαλό με γνώσεις. Μπορεί να μην ήταν στη θέση μου ποτέ αλλά σίγουρα ήταν τα πιο αληθινά λόγια που άκουσα που κάποιον που δεν γνωρίζω αρκετά και δεν με γνωρίζει αρκετά αλλά μου έδειξε να νοιάζεται ειλικρινά τζαι με ανιδιοτέλεια για μένα κάτι που εκτιμώ τζαι το ανταποδίδω όι λόγο υποχρέωσης η κάτι τζαι για αυτό ήμουν εκεί εχτές. Τι να πώ? Δεν μπορώ να ξέρω τι να περιμένω. Συνέχεια γυρίζουν μες τον νου μου τα λόγια του επαναστάτη « Γιατί η αξία που μέσα μας φωλιάζει πιο βαθιά είν’ η ελεύθερη ζωή που ήθελες να ζούσες..» τζαι θα είμαι ελεύθερος γιατί όσον δεν μπορεί κανένας να μου στερήσει τη σκέψη μου δεν μπορεί να με υποτάξει. Ευχαριστώ εκείνους που μας παρακολουθούν, νοιάζονται για μας τζαι σίγουρα μετά που δυο εβδομάδες ή και πιο σύντομα μέσω του φίλου μας που συγκατοικεί μαζί μου σε τούτο το μπλόγκ θα ξαναμιλήσουμε. Εγώ θα είμαι καλά τζαι το ίδιο εύχομαι για εσάς. Καλό καλοκαίρι.

And so it is...

Ήταν ένα υπέροχο τετραήμερο. Σε 3 ώρες πάω μέσα. Τούντες 4 μέρες επηγαινοέρχομουν Λευκωσία συνέχεια. Fulbright,μπάσο, συναυλίες κλπ. Μετά από σκέψη 4 ημερών και αφού δοκίμασα ούλλα τα μπάσα και ούλλους τους ενισχυτές που έσιει στην Κύπρο τελικά έπιασα το Πάρκερ και τον Νέμεσις. Είμαι πολλά χαρούμενος, ενθουσιασμένος θα έλεγα, και προπάντων ευχαριστημένος. Ατ λαστ, έχω δικό μου μπάσο!!! Ευχαριστώ τη μάνα μου που μου έδωκε τον οβολό της τζαι εποσόθηκε το μεγάλο ποσό.
Ανοίξαμε τζαι τη συναυλία ου Βασίλη. Εγώ επέρασα ωραία. Είχαν μας φτυσμένους οι ηχολήπτες αλλά γοτ ττου ντου? Εμείς επεράσαμε ωραία, άσχετο πως εν ακούαμε ο ένας τον άλλο τζαι με το μέτρημα υπολογίζαμε που μπορεί να βρισκόμασταν. Πιστεύκω πως επήεν καλά. Στο τέλος του ακτ μας είπεν μας ο Βασίλης ότι ήθελε να μας μιλήσει. Ούλλοι επεριμέναμε ότι ήταν να πάει ο τραγουδιστής μας να του μιλήσει τζαι εφύαμε, ο τραγουδιστής εν είσιεν ιδέα και τελικά εγράψαμεν τον! Οου γουέλ...
Σήμερα επήα στο γκρατουέιτιον πάρτι μιας φίλης. Επέρασα καταπληκτικά. Εγνώρισα αρκετούς αξιόλογους ανθρώπους, εκάμαμε τες πλάκες μας, επέξαμε και μουσική...Ρισπέκτ! Εν κάτι που με τρώει όμως τζαι εν μου αρέσκει. Ξέρω εκούεται παράλογο αλλά εν σε ξεπέρασα ακόμα. Εννά μου πεις, καλά τι έσει για να ξεπεράσω?? Για σένα μπορεί τίποτε. Εγώ όμως ένιωσα κάποια πράματα. Έννεν λογικό. Αφού εν σε ξέρω και τόσο. Γιατί κάμνω έτσι? Εν λέω ότι είμαι φουλ ερωτευμένος ή κάτι αλλά ούτε γω ξέρω τι είμαι. Εκόλλησα επειδή μου αρέσκει να σκαλίζω το παρελθόν? Εν νομίζω. Απλά κάποτε κάτι με πιάνει. Ίσως εν η αύρα σου? Μου είσαι ιδιέταιρα συμπαθής. Αρέσκει μου που μιλούμε ακόμα τζαι είμαστε όπως είμαστε. άρεσε μου που με κάλεσες στο πάρτι σου. Εν θέλω να χαλάσουν τα αισθήματα μου τούντη φάση. Εννά μου πεις ποια αισθήματα? Ξέρω τζαι γω? Είμαι συγχισμένος. Πως γίνεται να σου αρέσκει τόσο κάποια που ίσια που την ξέρεις? Μήπως εν η ανάμνηση των λλίων υπέροχων ημερώ που περάσαμε μαζι? Χου νόους? Εν μια υπέροχη ανάμνηση. Απλά ελκύεις με. Αρέσκεις μου. Αρέσκουν μου οι σκέψεις σου οι "αναρχικές", αρέσκει μου η κουλτούρα που έσιεις πάνωσου, ο τρόπος που απολαμβάνεις απλά καθημερινά πράγματα, αρέσκει μου να συζητώ μαζί σου, γενικά αρέσκεις μου. Ξέρω πως πιστεύκεις κάποτε ότι είμαι μωρό. Είπες μου το. Πίστεψε με, εν είμαι. Μπορεί να μεν έζησα ακόμα μόνος μου όμως έκαμα πράματα στη ζωή μου. Θυμήθου, ούτε εσύ με ξέρεις. Εν νομίζω εσύ να χαράμιζες έστω τζίνες τις λλίες μέρες που το χρόνο σου με ένα μωρό. Ξέρω πως όσο και να θέλω, ακόμα και συ αν θέλεις εν σχεδόν αδύνατο να γίνει κάτι. Γιατί κάμνω έτσι? Εν με καταλαβαίνω. Μήπως δημιουργώ κύκλους μόνος μου? Μήπως επληγώθηκε ο εγωισμός μου? Μπα, δεν νομίζω. Έκαμα μια μαλακία με μας. Λυπούμε. Εβοήθηκα να σου μιλήσω καθαρά. Λάθος μου. Έψαξα να έβρω καμιά άλλη. Άμα με κάμει άλλη να νιώσω πράματα εννα μου περάσει τούτο, πιστεύκω. Καμιά, ως τωρα, εν μου φκάλλει τζίνο που μου έφκαλες εσύ. Αν ήξερα πως να βάλω σε λέξεις τζίνα που νιώθω θα σου εμιλούσα. Αλλά εν ξέρω, έν μπορώ. Το ωραίο είναι ότι εν εχαθήκαμε. Είσαι υπέροχος άνθρωπος, πολύπλευρος, απρόβλεπτος τζαι είσαι τζαι πανέξυπνη. . Θέλω να σε γνωρίσω καλά. Μαθαίνω που σένα. Μπορώ να πω ότι που έτσι φάσεις μαθαίνω και εμένα. Άτε, καλή επιτυχία στο δρόμο που διάλεξες να ακολουθήσεις. Και αν ποτέ μπορώ να σε βοηθήσω σε κάτι, ξέρεις που να με βρεις.
Καλημέρα

Java will explode in 5 seconds

Ε λοιπόν δεν πάει άλλο τούτη η κατάσταση. Εν μου φτάνει η πυρά, τα άγχος που έχω για τες αιτήσεις μου για USA unis, τα αισθηματικά μου που εμπλεχτήκαν κόμπο, έχω να ανεχκτώ και τα βλακώδη αστειάκια των ζώων στο στρατό. Εν έχουμε υπόθεση. Αλήθκεια. Ππέφτω που λέτε σκοτωμένος να τζοιμηθώ μετά το νούμερό μου τζαι ξυπνώ το πρωί τζαι βρίσκω το δεξί μου πόδι ξυρισμένο που το γόνατο και κάτω!! Ποιος το έκαμε ρε παιδκιά? Κανένας! Γοτ ε σαρπράις! Ξανά ππέφτω να τζοιμηθώ, ένα άλλο ζώο έλουσεν τα πόθκια μου με κάτι εύφλεκτο τζαι έδωκεν τους φωθκιά!! Ρε μα σοβαρομιλούν?? Που ζω ρε γαμώτο??? Ξυπνώ μέστες φλώγες τζαι χτυπώ γυρούς μέστο σεντόνι για να μεν γίνω ψητός. Τζαι ξανά επιχειρώ ο άμοιρος να τζοιμηθώ τζαι κάποιος μου εχτύπησε με ένα σιδερικό πάστο γόνατο τζαι ακόμα πονώ το. Ε τζίνον ήταν. Εσπάσαν τα νεύρα μου. Άρκεψα τζαι εφώναζα τους αλλά οι π****οι ως γνωστόν εν έχουν τα παφτά να πουν ναι ρε μαλάκα εγώ το έκαμα. Ενευρίασα τόσον πολλά που τους είπα ότι θα τους γαμήσω παστα νούμερα τζαι δεν θα ξαναφκάλω κανένα (που τζείνους που υποψιάζουμε εννοείται) τη μέρα που θέλει τζαι φυσικά, έδωκα τους όπως τους σσιύλλους. Ναι. Εγώ που εκάλυφκα τους πάντες βάλλοντας τον εαυτό μου μπροστά, εγώ που έκαμνα ότι εμπορούσα για να τους βολέψω ούλλους, εγώ που εμίνισκα μέσα άμαν εν είχα δουλειά για να βολέψω τους άλλους που εθέλαν να φκουν επειδή ελυπούμουν τους. Τζάβα, είσαι μεγάλος μαλάκας. Μάθε να λαλείς όι, μάθε να διεκδηκάς ότι σου ανήκει, σταμάτα να είσαι μαλαχτός god damn it!!! Ο στρατός οριμάζει. ΌΛΕ!!!!

Κατά τα άλλα καρτερώ τες συναυλίες μας που κοντεύκουν. Να παίξουμε με τους φίλους μου να χαλαρώσω, να ξεχαστώ. Εκάμαμε τζαι 3 πρόβες για τη συναυλία της Παρασκευής τζαι εννα κάμουμε ακόμα μιά! Πρόοδος!! Εφύλαξα επιτέλους τα λεφτά για να πιάσω μπάσο!! Μάλλον εννα το πιάσω την πέμπτη! Σκέφτουμαι να πιάσω τούντο πάρκερ. Ελάτρψα το. Φκάλλει και γαμω τον ήχο, εν άνετο τζαι πολλά ελαφρύ! Τζαι τούτο το αμπ. Για το αμπ εν είμαι σίγουρος ακόμα. Αν έσιει κανένα που καταλάβει ας μου πει καμιά γνώμη.

Αξίζει η ζωή άφτερ ολ

Τέλειωσε τζαι η κατασκήνωση. Μια που τις πιο ωραίες της ζωής μου. Το ίδιο κλίμα με τους κατασκηνωτές να πελλαρίζουν τους υπευθύνους να τους βουρούν που πίσω, να χάνετε η φωνή μας, να κοιμόμαστε μόνο κανένα δίωρο την ημέρα τζαι να φτωμοζολούμε. Είχαμε τζαι αποστολές που το εξωτερικό. Ούλλοι στον κόσμο τους χωρίς να τους ενδιαφέρει τίποτε. Εγνώρισα τζαι κάποια κοπέλα που πραγματικά έκαμε τη κατασκήνωση ξεχωριστή. Έχουμε εξαιρετική χημεία, τζαι ένιωθα πολλά ωραία όταν ήμασταν μαζί αλλά είμαστε καταδικασμένοι φίλοι (ευτυχώς) γιατί εν η φίλη του ξαδέλφου μου. Μιλώ ακόμα με τη Φλώρα την οποία ανάφερα στο προηγούμενο μου πόστ τζαι όλα παν καλά αλλά επέρασεν μου τζείνος ο πολύς ο ενθουσιασμός. Κατά τη διάρκεια της κατασκήνωσης έγινε η αποφοίτηση μου. Ωραίο φίλινγκ. Οι κοπέλες κακόγουστα τζαι υπερβολικά βαμμένες, εμείς τελείως άχρηστοι. Έπιασα τζαι 2 βραβεία. Το ένα για Ήθος και προσφορά τζαι το άλλο για τον ψηλότερο γενικό στο μάθημα της ιστορίας τα τελευταία 2 χρόνια κάτι που με έκαμε πολλά περήφανο γιατί αρέσκει μου πολλά το μάθημα αλλά τζαι γιατί εδούλεψα. Τωρά ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση τζαι πάμε μέσα. Ακούγονται κάτι ψιλές ότι εν να αναβάλουν την κατάταξη λόγο της γρίπης που εξαπλώνετε αλλά οκ, εν με κόφτει ιδιαίτερα. (νιώθω πολλά ωραία, επεθύμησα το μπλόγκ)

....

Έχω τα νεύρα μου. Θέλω διακοπές. Θέλω να φύγω να πετάξω να χαθώ. Τους έχω βαρεθεί. ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ Ετέλειωσε, έχασα το τέλλια

Τελείωσαν τα σχολεία

Τελείωσαν τα σχολεία. Πάμε πάρακατω. Τώρα προσπαθώ να κόψω τον εαυτό μου σε 1000 κομμάτια για να προλάβω όλα όσα θέλω να κάμω πριν να πάω στρατό. Μιλώ με μια κοπέλα που άρκεψε να μου αρέσκει πραγματικά. Έξυπνη, ωραία(παράξενα ωραία) ευχάριστη, θετική. Εν η αδερφή του κολλητού του αδερφού μου τζαι του αδερφού μου εν του αρέσκει το γεγονός οτι μιλώ μαζί της γιατί λαλεί ότι εν να τα κάμω σκατά. Κάμει μου τη ζωή δύσκολη αλλά είμαι αρφός του τζαι θέλω να πιστεύω ότι εν να το συνηθίσει. Μακάρι να παν όλα καλά γιατί δίνει στη ζωή μου μια ευχάριστη νότα.... αύριο πάω διεθνή κατασκήνωση. Εν να είναι πολλά ωραία φάση. Στις26 αποφοίτηση (θέλουν να κάμουμε τρεις(3!) πρόβες για την αποφοίτηση οι χαντοί σαν να είμαστε παλαβοί!). στις 27 το πάρτι των αποφοίτων τζαι μετά ουσιαστικά κοντέφκει ο καιρός για να πάμε μέσα. Είμαι ξανά ευτυχισμένος. Εν μου λείπει τίποτε....

In memory of a lost love

Άδειες στιγμές, ατέλειωτο ταξίδι, σιωπή, μυστήριο...
Αλήθεια, τι να 'ναι αυτό που αναστατώνει τις αισθήσεις κάθε φορά που σ'αντικρίζω?

Τι να 'ναι αυτό που με παρασύρει στο βλέμμα, τα μάτια, το χαμόγελό σου
Κλείνω τα μάτια και χάνομαι
Χάνομαι
Με σένα που αγάπησα
με σένα που αγαπώ
και θα αγαπώ
Αυτά της έγραψε. Μετά όμως χάθηκαν όλα...

Ξέρετε, εν πολλά άσχημο πράμα να κρατάς στα χέρια σου αυτήν που ονειρεύεσαι και να ξέρεις ότι δεν θα την έχεις ποτέ. Πάνε τώρα σχεδόν τρία χρόνια. Θυμούμαι μια νύχτα στην παραλία, δίπλα από τη φωτιά, μετά από μια υπέροχη νύχτα με πολύ κρασί να δακρύζω στην αγκαλιά της. Εν κλαίω ποτέ. Ήταν η πρώτη φορά. Περηφάνια, ίσως. Αναισθησία, μπορεί. Ψυχραιμία, ίσως. Ήταν όμως που τες πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου. Εν αλήθεια ότι νιώθεις το βάρος να φεύκει που το στήθος σου. At least it worked for me. Μετά από αυτήν λίγες φορές ένιωσα ξανά το συναίσθημα του έρωτα. Τις βαθιές αναπνοές, τη γροθιά (ή πεταλούδα. ad libitum) στο στομάχι. Άρχισα τα φτηνιάρικα μετά. Αχ, πως πάει ο καιρός. Κλείω τη δεύτερη δεκαετία. Κι όσο πάει γίνομαι πιο άδειος. Νόμιζα ότι είχαμε ζήσει κάτι αληθινό. Έκαμα λάθος? Κάθε χρόνο τέτοια εποχή σε θυμάμαι. Τότε που γνωριστήκαμε. Στο θέατρο. Θυμάσαι? Έννεν ωραίο να ξύνεις παλιές πληγές. Αρέσκει μου όμως τούτη η γλυκόπικρη μελαγχολία-θλίψη. Οι πινελιές σου έχουν μείνει στην ψυχή μου. Χαίρομαι που είμαστε ακόμα μαζί.

Για την Ε.Σ.

I've got a feeling called the blues oh lord....

Μμμμμ....νύχτα, δροσιούα, ησυχία, χαμηλός φωτισμός, jazz (ωραίο κομματούδιν, ακούστε το), τσιγάρο...Πάει πολλά ένα κρασί αλλά πίνω αντιβίωση. Ναι, αρρώστησα. Μάλλον εν φαρυγγίτιδα. Εν ήταν ξεκάθαρος ο γιατρός. Όπως και να 'χει..Πίσω στην ωραία ατμόσφαιρα..Το καλοκαίρι εμπήκε για τα καλά. Αρκέψαν οι θάλασσες, οι ολονύχτιες εξόδοι, τα πολλά ποτά και τα φλερτ με τις τουρίστριες. Εξεκινήσαμε να κλείουμε τζαι ημερομηνίες για συναυλίες (ελπίζω κάποιοι που εν ήρτετε ακόμα να μας δείτε να ταράξετε να έρτετε)...Κάτι εν μου κολλά όμως. Πάλε νιώθω μπλου. Σήμερα πάλε ανακάλυψα ξανά ότι οι άνθρωποι εν αχάριστοι τζαι αχόρταγοι (βλέπε "Περί αχαριστίας"). Ένα τούτο. Το αλλο είναι ότι εν ποοολλά απάνθρωπο να εν τόση πυρά τζαι να φορούμε μακρομάνικα μέσα. Εν αδικία να με γειώσαν τζαι να μεν επήα ΣΜΕΦ γαμώτο. Αφού άξιζα το. Μόλις εθυμήθηκα το Ρίο Φανκ!! Πολλά όμορφο κομμάτι. Ναι είμαι συγχισμένος. Νιώθω ότι χρωστώ τζαι ότι μου χρωστούν. Θέλω να πιάσω ούλλους τους γνωστούς μου με τη σειρά τζαι να τους πω τι νιώθω, τι εκάμαν που με πείραξε, να απολογηθώ για τα δικά μου λάθη. Νιώθω ότι έχω unfinished business.
Πόψε εμιλήσαμε για πολλά με το Χάρη. Ήταν ωραια. Ήταν πολλά chilled out φάση. Ακούσαμε τζαι λλίο τα τραγούδια της συναυλίας του άλλου μήνα τζαι εκάμαμε λλία σχέδια. Εννά έσιει φάση. Ελπίζω να κάμουμε πάνω που μισή πρόβα τούντη φορά. Ή τουλάχιστον ας κάμουμε μισή αλλά να είμαστε ούλλοι τζιαμέ.
Things to do:
1. Να ετοιμάσω ούλλα μου τα χαρτιά για να πάω την Πέμπτη Λευκωσία να κάμω application για scholarship στο Fulbright.
2.Practise my groovy funky basslines.
3.Chill out and stop thinking - Να βάλω το μυαλό μου σε τάξη. Θέλω μια αλλαγή!!!!
4.Πρέπει να σταματήσω να θέλω να τα κάμω ούλλα εχτές τζαι πρέπει να μάθω να λαλώ όχι.

Life lessons

Πριν λίες μέρες είπε μου ένας φίλος να πάμε στην τελική γιορτή ενός ειδικού σχολείου σε ένα χωρκούι ένα τέταρτο μακριά που το σπίτι μου με το αυτοκίνητο γιατί εκαλέσαν μας τζαι εν να ήταν κάτι διαφορετικό. Όταν επήαμε ( 30 λεπτά καθυστερημένοι ) εδιούσαν πλακέτες ο ενας επιθεωρητής του άλλου, εκάμαν φοινιτζιά την διευθύντρια που ήταν να γίνει επιθεωρήτρια τζαι γενικά ευλογούσαν τα γένια τους. Ενευριάσαμε γιατί πρώτα από όλα εν χρειάζεται τόσο μπλα μπλα τζαι γιατί εμείς επήαμε για να δούμε τα παιδιά με ειδικές ανάγκες χαρούμενα, να μας παρουσιάσουν τη γιορτή. Εξέραμε τζαι κάποια που τα παιδιά λόγω εκδηλώσεων που διοργανώνουμε κάθε χρόνο για να τους παίζουμε μουσική έτσι εθέλαμε πολλά να δούμε τη γιορτή . Μετά που καμιάν ώρα, κατά τη διάρκεια της οποίας επαρελάσαν πάνω στη σκηνή βουλευτές ( οι οποίοι εφύαν πριν να ξεκινήσει η γιορτή με τα παιδιά), οι χορηγοί, οι δάσκαλοι κτλπ, έφκηκεν πάνω η γυμνάστρια του σχολείου για να μας παρουσιάσει τους αθλητές τζαι τα επιτεύγματα τους. Εχειροκρωτήσαμε τους με πολλή χαρά γιατί άξιζε τους. Τζαι ξεκινά η γιορτή. Η ιδέα ήταν εξαιρετική. Μια αναδρομή στα μεγάλα στάδια της ελληνικής μουσικής. Είχε μια μικρή ορχήστρα και μια χορωδία (παιδιά και δάσκαλοι) τζαι επαρουσιάζαν τραγούδια. Μετά εχορεύκαν οι υπόλοιποι. Το ταξίδι εξεκίννησε με καντάδες, μετα ρεμπέτικα,ελληνικός κινηματογράφος, πόπ(η εποχή των ολίμπιανς), τζαι η σημερινή κατάσταση της ελληνικής μουσικής. Ειλικρινά σας λέω εσηκώστηκεν η τρίχα μου στα παραπάνω τραγούδια. Η χορωδία ήταν σωστή, τα τραγούδια ωραία αλλά χού κέαρς? Εν που τις λίγες φορές που είδα την πραγματική ευτυχία ζωγραφισμένη στα πρόσωπα ανθρώπων. Τζαι τούντα παιδιά εν εμπορούσαν να κάμουν πολλά πράματα που για μας εν δεδομένα (πχ να περπατήσουν, να μιλήσουν καθαρά). Τζαι ήταν πραγματικά χαρούμενα. Εν μπορώ να σας περιγράψω τα συναισθήματα μου. Απέραντη χαρά αλλά τζαι αγανάκτηση γιατί είμαστεν αχάριστοι ρε γαμώτο. Πριν λίες μέρες έγραφα δαμέ ότι είμαι μίζερος τζαι ότι εν έχω ζωή. Τελικά είμαι μικρός άνθρωπος, εν μπορώ να χαρώ με τα καθημερινά της ζωής, θέλω κάτι άλλο. Γιατί? Γιατί να μεν εκτιμώ τη ζωή σαν τζείνα τα παιδιά που στο κάτω κάτω εν μπορούν να την ζήσουν στο 100%? Ευχαριστώ φίλε μου που με επήρες στην εκδήλωση, ήταν μάθημα ζωής.

Dear diary,

Παράξενη μέρα η σημερινή. Ήρτα σπίτι πτώμα τζαι έππεσα να τζιμηθώ το απόγευμα. Οι δικοί μου είπαν μου ότι επαραμιλούσα στον ύπνο μου τζαι ελάλουν αρλούμπες. Έσιει που τον τζαιρό που ήμουν μωρό, τότε που ήμουν του θανατά τζαι εψήνουμουν στον πυρετό να μιλήσω στον ύπνο μου. Εξύπνησα ανάλαφρος τζαι ξεκούραστος. Είχα όμως το αίσθημα ότι ο εγκέφαλος μου εξατμίστηκε που τη ζέστη. Εν εμπορούσα να σκεφτώ τίποτε. Μισώ τούντες φάσεις. Επήα γιατρό για το βήχα που έχω τούντες μέρες και μετά γυρούς ποτζεί ποδά. Εσυνάντησα μια παλιά μου αγάπη σε ένα κατάστημα. Πρέπει να έσιει 2 χρόνια να τη δω, αν τζαι ζούμε στο ίδιο χωρκό. Ήταν γλυκύτατη. Εθυμούμουν ακόμα το άρωμα της. Εν άλλαξεν τζαι πολλά. Ψηλή, μαύρο μαλλί πιασμένο πίσω τζαι καυμπόικο περπάτημα. Εμεγάλωσε όμως. Εμιλήσαμε λλίο, είπαμενα τα νέα μας..Είπε μου ότι είμαι ακόμα ο ίδιος αναίσθητος που ήξερε τζαι ότι εν θα σοβαρευτώ ποτέ. (Ορθόν) Αλλά ξέρουμε τζαι οι δκυό ότι εν τούτο που της αρέσκει πάνω μου.

Τη νύχτα επέρασα που μια ταβερνούα που ετρώαν κάτι φίλοι μου. Είπαμεν τα τζιαμέ λλίο με τα παιδκιά, είδα τζαι μια μιτσιά που μου άρεσε πολλά, τζαι μετά επήαμε Λάρνακα στο Άμμος μπιτς μπαρ για να δούμε κάτι παρέες μας που εννα παίζουν τζιαμέ. Εν ωραίο μέρος. Είσιεν πολλούς φλώρους αλλά χου κέαρς. Η ορχήστρα εν πολλά καλή, να πάτε. Εν ένας καταπληκτικός σαξοφωνίστας, πιανίστας, μπάσο, κιθάρα, ντράμς τζαι παίζουν τζαζ & φανκ. Έσιει πολλύ τζάμινγκ. Ο σαξοφωνίστας εν απίστευτος! Απ' ότι ξέρω εν του Μπέρκλι. Ο πιανίστας άρεσε μου πολλά επίσης. Ο κιθαρίστας εθύμησε μου πολλά τον αρφό μου. Ασυνάρτητα σόλος, νεκατωμένες ιδέες και λίγες. Ο μπασίστας ήταν πολλά λιτός κατ' εμένα. Ο ντράμερ υπέροχος επίσης (Αν δεν φουμίσουμε το δικό μας.....)
Τζαι πριν έρτουμε σπίτι εκάμαμε το absolute κυπριακό παρκάρω-πάστο-round-about-του-λιμανιού-τζαι-τρώω-σάντουιτς-που-το-Μαραντόνα-η-ώρα-2-το-πρωί thingy. Αχχχ, ωραία ζωή..Ζήτω η ελευθερίααααααααα!!!

Είδαμεν τα ούλλα σήμερα..

ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!

Μα εν να μας πελλάνουν τέλεια που θέλουν? Όπως εθκιάβαζα για τα five year plans του Στάλιν για την εξέταση που έχω αύριο, εβαρέθηκα τζαι είπα να πάω να κάμω κανένα διάλειμμα. Πάω κάτω τζαι ως ευσυνείδητος πολίτης που είμαι έκατσα να διαβάσω εφημερίδα (τα αθλητικά). Όταν ετέλειωσα με τα αθλητικά είπα να τσεκάρω να δώ αν είχε τίποτε ενδιαφέρον, τζαι έπεσα πάνω σε ένα άρθρο που λαλεί πως σύμφωνα με μια τούρκικη εφημερίδα, μια οργάνωση στο Βέλγιο εν να δώκει στον Ερτογάν (πρωθυπουργός της Τουρκίας) βραβείο Ειρήνης, Ελευθερίας τζαι Δημοκρατίας! Επιάν μας στο περιπέξιμο οξά εν η ιδέα μου? Εν είναι η Τουρκία που έπιασε παράνομα την μισή Κύπρο? Γιατί εν εδώκαν τζαι του Bush βραβείο Ειρήνης? Μόνο εγώ βλέπω την ειρωνεία?

Κοίτα τι βρήκα στο παλιό μου τετράδιο...

25 Δεκεμβρίου 2008, περασμένα μεσάνυχτα. Εύκαλα θάλαμο και εβαρκουμουν. Ππουστοστρατά..Εν κανεί που με πιάνει κατάθλιψη τις γιορτές, αφήκαν με και μέσα. Είπα να γράψω τίποτε, πάλε, μπας και περάσει η ώρα και ξεχαστώ. Και μιας και καμνω παρέα με 2 Κρητικούς τελευταία που συνέχεια λαλουν μαντινάδες, είπα και γω να γράψω καμιά για να τους μπω. Μερικές φράσεις εν δανεικές! Σχόλια δεκτά!

Δεν στέλνεις ένα μήνυμα
δε με ρωτάς τι κάνω
πεσμου τον τρόπο που ξεχνάς
να μάθω να το κάνω

Πως σε 'κανε και τον εθές
πες μου κι εμέ να μάθω
που της αγάπης όνειρα
όλο για σένα πλάθω

Μικρή μαυρομαλλούσα μου
δες με κι εμέ λιγάκι
να κλέψω απ' το χειλάκι σου
θέλω ένα φιλάκι

Αστέρι μου μία ευχή
έχω κι όλο πονάω
Αχ να μ' αγάπαγες μισό
απ' όσο σ' αγαπάω

Εγώ θέλω να σ' αγαπώ
μα εσύ να με πικράνεις
ε δε θα αφήκω ζωντανό
τον άντρα που θα πάρεις


Χαχαχα! Έχω συνήθεια να κρούζω τα παλιά μου τετράδια αλλά κάτι τέτοια που ξεφεύγουν αρέσκει μου να τα βρίσκω!

Πριν το τέλος

Μαζί με το διάβασμα ακούτε τούτο

Εν να ήθελα πολλά να έγραφα κάτι για την καθημερινότητα μου αλλά ουσιαστικά τωρά δεν έχω ζωή για αυτό τζαι θα αρκεστώ στις σκέψεις μου. Λόγω εξετάσεων είμαι κλεισμένος ούλλη μέρα τζαι ούλλη νύχτα σπίτι. Έν βλέπω άνθρωπο. Εγύρισεν μου αλλά τι να κάμουμε? Προσπαθώ να εκμεταλλευτώ τις λίες φορές που πάω για καφέ για καμία ώρα ακόμα τζαι αν βλέπω συνέχεια τους ίδιους φίλους τζαι ουσιαστικά εν έχουμε τζαι κάτι να πούμε γιατί οι ζωές μας τωρά εν σταντ μπάι.
Εσκέφτουμουν λοιπόν τα 7 χρόνια που έζησα στο σχολείο τζαι λίο πρίν το τέλος εκατάλαβα ότι αλλάξαμεν πολλά. Άνθρωποι που ήταν γκράντε εθνηκιστές,ΕΟΚΑ, πάμεν να τους φάμεν ούλλους κτλπ εγίναν πιο δημοκρατικοί, προοδευτικοί τζαι νούσιμοι. Άλλοι που ήταν επαναστάτες, Τσέ, εμείς είμαστεν οι άλλοι ούλλοι εν ποδήλατα, βιβα λα ρεβολουσιόν, εμείς έχουμε πάντα δίκαιο, έγιναν πιο διαλακτικοί τζαι δέχουντε την αντίθετη άποψη.
Άλλοι φυσικά ήταν ανώριμοι τζαι μόνο για μαλακίες εκάμαν τζαι έτσι εμείναν στο πιο ώριμο βέρσιον. Έκαμα δυνατές φιλίες με κάποιους που παλιά δεν εχώνευκα τζαι ενόμιζα ότι έν είχαμε κάτι κοινό. Κοπελούες που έν εθωρκούνταν παλιά τώρα εν πολλά ωραίες. Άλλες εγίναν πιο αππομένες τζαι άλλες με το που ανοίξαν τα πόδια τους τζαι είδαν την γλύκα έν τα κλέινουν με τίποτε…
Άλλαξαν πολλά μεσα σε 7 χρόνια. θυμούμαι τον εαυτό μου να μπαίνει στο σχολείο της πόλης για πρώτη φορά που την «επαρχία», να με βλέπουν ούλλοι παράξενα,να μεν ξέρω κανένα τζαι για 2-3 μέρες να μεν μιλώ με κανένα. Μετά εδεχτήκαν με στο κύκλο τους τζαι πολλές φορές εθυσιαστήκαμε ο ένας για τον άλλο. Θυμούμε την πρώτη φορά που επήρα την κιθάρα μου σε μιαν εκδρομή τζαι ετραγούδησα τους το « Μη γυρίσεις» των αδερφών Κατσιμίχα. Που τότε έγινα ο «τραγουδιστής» της παρέας ( Διάσπορε μεν φοάσε εν θα σου τραγουδήσω)
Τζαι τωρά ετελείωσαμε. Κρίμα. Ήταν ωραία…..

Help! Έχω νεύρα!

Ήρτεν το καλοκαίρι. Μόλις ήπια δκυο μπύρες super παγωμένες που λαλεί τζαι ένας φίλος μου (εννοείτε περιπέζω τον). Εν πηρά!! Του χρόνου που εννα είμαι φοιτητής εννα αρκώ να έρτω κύπρο για τούντο λόγο. Το συναίσθημα που νιώθω τούντες μέρες εν τούτο. Τα νεύρα μου εν σπασμένα και είμαι ελαφρώς μελγχολικός, θλιμμένος. Εβαρέθηκα το στρατό. αρκετά να με διατάσσουν κομπλεξικοί, αρκετές μαλακίες άκουσα, αρκετά σκατά είδα, ΦΤΑΝΕΙ!! ΚΑΝΕΙ ΑΧΡΗΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ! Έκαμα μαλακία που έδειξα το πραγματικό μου πρόσωπο. Έπρεπε να το παίζω μαλάκας για να φοούνται να μεν τους κάμω ππουστιά και να με προσέχουν. Αλλά εν μπορώ. Εγεννήθηκα μαλαχτός(?) Τζαι εν μου αρέσκει να είμαι (τέλεια) άχρηστος, όσο τζαι αν δεν μου φαίνεται. Αλλά ελάχιστοι το εκτιμούν. Ο κόσμος εν κακός. Προχτές έφα την που ένα μπάσταρτο που του έκαμα τζαι 2-3 εξυπηρετήσεις γιατί μετά που εκαθαρίσαν τον κάλαθο κάποιος επήεν τζαι επέταξε σκουπίθκια μέσα. Έσιει που το Σαββάτο να φκω τζαι φκαίνω την άλλη βδομάδα γιατί ένας κάλαθος έσιει σκουπίθκια?!?! Εν το πιστεύκω ότι εγώ άρκεψα να κάμνω νεύρα. Εν το πιστεύκω ότι παρακαλώ να ττουμπάρει ένας ππουστομόνιμος για να μεν έρτει μέσα τζαι να μου κολλά τζαι να μεν μπορώ να κάμω τίποτε. Εν με αναγνωρίζω πλέον. Sometimes I doubt my own sanity. Εν πιστεύκω στο στρατό. Εν είμαι πατριώτης. Εν με κόφτει για το κυπριακό. Πιστεύκω ότι εν ούλλα πουλημένα. Τζαι φταίμε. Ποττέ εν είχαμε ενότητα. Θέλω απλά να με παρετήσουν ούλλοι οι πρασινοφόροι! Να με αφήκουν στην ησυχία μου! 391 days left and I will be released. Θα περιμένω άλλες μέρες και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω...

Εχτός τούτου κάθομαι τζαι αναπολώ παλιούς έρωτες. Άλλους με χαμόγελο, άλλους με θλίψη. Σκέφτουμαι που είχα λάθη. Είσιεν πράματα που εν ήθελα να έρτουν έτσι. Αλλά γοτ ττου ντου? I raise my frape and drink to that "Fellas, ερωτευτείτε. Φάτε τα μούτρα σας." (at your own responsibility)

Τι εν να γίνει με τούντους μιτσιούς?

Βλέπω καθημερινά τους σημερινούς μιτσιούς τζαι λυπούμαι τους. Εν κρίμα. Η ζωές τους εν πολλά διαφορετικές που εμάς στην ηλικία μας. Εν έχουν ζωή. Τι εν να θυμούνται ως παιδική τους ηλικία? Σε τι επίπεδο εφτάσαν τα παιχνίδια στο κομπιούτερ? Τα καρτούν που βλέπουν ούλλη μέρα?
Μαραζώνω όταν είμαι στη Λάρνακα, στην οποία έζησα τζαι μεγάλο μέρος της ζωής μου, στη Λευκωσία τζαι σε ούλλη τη Κύπρο τζαι εν βλέπω μιτσιούς να πελλαρίζουν μέσα στα χωράφκια, στα πάρκα, στους δρόμους. Παίρνω ως παράδειγμα τον αδερφό μου που εν 10 χρονών. Ούλλοι οι φίλοι του έχουν κινητά. Τούτο σημαίνει ότι η άλλοτε καθιερωμένη φωνή της μάμας που ακούει ούλλη η γειτονία για να πάεις σπίτι επειδή εν έτοιμο το φαί εν υπάρχει. Στέλλουν ούλλη μέρα μηνύματα ο ένας του άλλου σαν να τζαι έχουν κάτι ιδιαίτερο να πουν. Για να φύουν που σπίτι πρέπει να πάρουν άδεια, για να κάτσουν πρέπει να πάρουν άδεια, για να δουν τηλεόραση το ίδιο, για να διαβάσουν επίσης τζαι πάει λέγοντας. Καλάν τούτοι οι άνθρωποι κάποτε ένα πάν να σπουδάσουν? Να ψηφίσουν? Να έχουν κοινωνική ζωή? ΠΩΣ?
Όταν ήμασταν εμείς μιτσιοί εγυρίζαμεν ούλλη μέρα μες τους δρόμους με τα ποδήλατα τζαι ετρώαμεν τες χαμέ. Εν θυμούμαι περίοδο τότε τζαι τα πόδια μου να μεν ήταν μελανιασμένα. Επαίζαμεν ποδόσφαιρο στις αλάνες, εφωνάζαμεν, εκάμαμε φίλους….
Εσοκαρίστηκα μια μέρα που άκουσα τον αδερφό μου να λαλεί διαφημίσεις του Ορφανίδη στο μπάνιο! Κανονικά όμως, αγγουράκια τόσα το κιλό και τα λοιπά! Εγώ ετραγουδούσα τζαι ακόμα τραγουδώ μες το μπάνιο αλλά όι τζαι έτσι! Εν εμείς που φταίμε? Η κοινωνία? Οι γονείς? Τι στο δκίαολο?
Ένιγουέι ξεκίνησαν τα a-levels πάμε καλά, διαβάζουμεν. Επόμενη εξέταση τη Δευτέρα, Ιστορία ( το αγαπημένο μου) κορόιδο Μουσολίνι, Στάλιν, Επεκτατική πολιτική της Αγγλίας ( σκέψου! Κάμουμεν την ιστορία της Αγγλίας για Αγγλικές εξετάσεις γραμμένη που εγγλέζους! Προπαγάνδα)

Γέννησε........Ο (?) king!

Τον προηγούμενο Σεπτέμβρη ήρταν στο σπίτι μου ( το οποίο είναι μες τα κάκκαφα ) δύο μικρά αδέσποτα σκυλάκια. Ε αφήκαμεν τα λλίες μέρες περιμένοντας τους ιδιοκτήτες τους να τα γυρέψουν μιας τζαι ήταν μισοπεθαμένα. Επεράσαν μέρες χωρίς να ενδιαφερθεί κανένας έτσι εκρατήσαμε το ένα (king-αρσενικό) και εδώσαμε το άλλο (bolle- θηλυκό) σε ένα φίλο που το ήθελε . Επεράσαν μήνες τζαι ήμασταν ούλλοι χαρούμενοι με τον king, επήραμε τον για τα εμβόλια του, εκάμαμεν τον μπάνιο συχνά, επαίζαμε ποδόσφαιρο μαζί του ώσπου εχτές το πρωί όταν επήα να τον ταΐσω είχε 6 σκυλάκια κολλημένα πάνω του! Πανικός-ταραχή. Έψαχνα να έβρω που ήταν η σκύλα που τα γέννησε ώσπου επρόσεξα ότι εθηλάζαν!!!!!!! 3 άσπρα, 3 μαύρα. Αμέσως θυμήθηκα ότι μια περίοδο επηγαινοερχόταν ένας άσπρος αρσενικός σκύλος ( εφαίνόταν καλά το όργανο του γιατί ήταν κοντό το τρίχωμα του, όι όπως τον king που έχει πυκνό και μακρύ σχετικά τρίχωμα) στο σπίτι μας τζαι εγληφούνταν, ετρίφετουν ο ένας πάνω στον άλλο κτλ.. Εγώ εθεώρησα τον king by-sexual τζαι είπα οκ εν ανοιχτόμυαλος , δική του απόφαση, ποιος είμαι εγώ για να του πω τι να κάμει?.( εθυμήθηκα τζαι το γνωστόν άσμα του Καρβέλα- ο σκύλος μου είναι γκέι)
Ποιού να το πεις τζαι να το πιστέψει? Γιατί εν επρόσεξα ότι έβαλε βάρος? Μάλλον γιατί όταν θεωρείς τον σκύλο σου αρσενικό τζαι να το προσέξεις εν θα πιστέψεις ότι εν έγκυος!Εν να μου πείτε ,καλά ρε γάρε έκαμες τον μπάνιο τζαι έν επήρες χαπάρι? Ε εν ασχολήθηκα τόσο. Έπιαν με ο καϊλές αν είναι αρσενικό ή όι. Μπορεί τζαι να είχα χωνέψει το γεγονός ότι ο σκύλος μου είναι γκέι. Τζαι εν είναι τζαι το καλύτερο μου να ψαχουλέφκω για να με σίγουρος. Φυσικά το καλύτερο ήταν που τον επήρα γιατρό μόλις εγέννησε για να του βάλει εμβόλια τζαι λαλεί μου: καλά τι επερίμενες? Να τσεκάρω εγώ αν είναι αρσενικός ή όι? Αφού ο αδερφός σου (ο 10χρονος) ήταν σίγουρος ότι ήταν αρσενικός! Έχει μήνες να ενθουσιαστώ τόσο. Ο αδερφός μου ο μικρός έπαθε σοκ. Έπιαν τον το κλάμα γιατί ήταν αρσενικός ο σκύλος τζαι εσυγχύστηκε με την βιολογία γενικότερα τζαι επιμένει να αλλάξουμε όνομα. Ο παπάς μου ο οποίος εν ολίγον τι αλλού μέσα- μέσα (βλέπε Randy Marsh που το Southpark) επέμενε ότι εν άλλης σκύλας τα σκυλάκια τζαι εγέννησεν τα σπίτι μας για να μας τα φορτώσει! Ενώ η μάνα μου άρκεψεν κηρύγματα περί της ηρωικής μάνας τζαι οτι οι γυναίκες παλιά έτσι γεννούσαν μόνες τους μέσα στα χωράφκια.
Τούτη η κουβέντα έβαλε με σε σκέψεις. Είμαι αρσενικός τελικα? Άμαν έχεις πουλλού είσαι αρσενικός σωστά?
Aν ενδιαφέρετε κανένας για σκύλο να το δηλώσει =)

Τωρά τούτο φατσάρει για θυληκό??

Ομιλείτε Κυπριακά

Άρκεψεν να μου σπάζει τα νεύρα μου το γεγονός ότι έγινε μου συνήθεια όταν πηγαίνω κάπου (καφέ, μπαρ κλπ) να παραγγέλλω στα αγγλικά. Εν γεγονός ότι δύσκολα βρίσκεις κυπραίους να κάμνουν τούντες δουλειές αλλά πάλε. Επερπατούσαμε που λέτε στην πλατεία της αγιάναπας τζαι ήρτεν ένας ππι αρ τζαι επροσπαθούσε να μας πείσει να πάμε στο pub του. Ελαλούσεν μας "come on you guys, 2 euros per drink. any drink! 2 euros mates........". Εμείς είπαμεν του το κλασσικό μέιμπι λέιττερ τζαι τζίνος ακόμα εμουρμουρούσεν ώσπου μου έσπασεν τα νεύρα τζαι εγύρισα τζαι είπα στην παρέα μου ρε εν πολλά σπαστικός. Τζαι γυρίζει ο παρέας τζαι λαλεί μου "Καλά ρε μα είσαστεν κυπραίοι? Άτε ρε μαλάκες ελάτε, 2 ευρώ το ποτό τζαι να σας δώκω τζαι σφηνάκια". Εν μπορώ να πω ότι είμαι ο τύπος "ζήτω η κύπρος, ελλάς κύπρος ένωσις μπλα μπλα μπλα,μιλάτε ελληνικά κλπ κλπ" αλλά βρίσκω το άβολο να μιλώ μια ξένη γλώσσα με ένα κυπραίο. Καλό να ξέρουμε άλλες γλώσσες αλλά εν κρίμα να μεν εκμεταλλευκούμαστε το γεγονός ότι έχουμε μια τόσο πλούσια διάλεκτο όποτε έχουμε την ευκαιρία. Για παράδειγμα άλλον να πεις "Ρε βλήμμα δώκε παμόν" (παμος=παύση, τούτο εν για σένα cake) τζαι άλλον να πεις "Please leave me alone mate". Τζαι άλλον να μαλλώνεις με κάποιον τζαι να του πεις "Ασσιχτίρ" (μπορείτε επίσης μετά το ασσιχτίρ να πιντώσετε όσες βρισιές θέλετε για να το ευχαριστηθείτε ακόμα περισσότερο) τζαι αλλο να του πεις "Piss off".

Βοήθεια….πάω μέσα....

Ήρτεν το χαρτί! Πάω μέσα στις 11 του Ιούλη! Άκουσα πολλά πράματα για το στρατό τζαι δεν ξέρω τι να πιστέψω. Κάποιοι λαλούν ότι εν η πιο ωραία περίοδος της ζωής τους, άλλοι ότι εν η τελευταία ξέγνοιαστη περίοδος τζαι άλλοι είπαν μου να μεν πάω, Απροσάρμοστος- αναστολή. Έν θα πιάσω αναστολή όμως. Θέλω να πάω να τελειώνω τζαι μακάρι να μάθω τίποτε χρήσιμο, να κάμω κανέναν παρέα τζαι να περάσουν γρήγορα τα 2 χρόνια. Ελπίζω να τα καταφέρω να πάω δόκιμος για να με πιο πολλές φορές έξω να βοηθώ τζαι στη δουλειά. Τζίνο που εν θέλω να πάθω είναι να μιλώ μόνο για τον στρατό είτε είμαι έξω είτε είμαι μέσα επειδή βλέπω το σε καμπόσους φίλους τζαι εν μου αρέσκει. Επρόσεξα όμως ότι όλοι όσοι έκαμαν στρατό όποτε πέσει κουβέντα πάντα μιλούν για πράματα που εκάμαν μέσα τζαι γελούν. Που σημαίνει ότι ούλλοι έχουν κάτι ωραίο να θυμούνται.
Ειλικρινά βαρκούμε να πάω μέσα. Έν θέλω. Έν έχω ιδέα τι εν να αντιμετωπίσω. Σκέφτουμε το που την αρχή του χρόνου τζαι νευριάζω που οι συμμαθήτριες μου εν να σπουδάζουν τζαι εγώ εν να με κλεισμένος όπως το αγρίμι μες το κλουβί. Να με διατάζει ο κάθε κομπλεξικός που εν έχει ζωή, να φκαίνω όποτε θέλουν τούτοι τζαι να σταματήσω τη ζωή μου 2 χρόνια για να τη συνεχίσω μετά όταν ήδη ένα έχω σταματήσει να σκέφτουμε.
Βοήθεια….πάω μέσα.

A perfect summer day

Αχ, ήρτεν το καλοκαίρι. Αν και πάω ολόχρονα θάλασσα (ναι, το χειμώνα ξερανίσκει η πουλλού μου που το σιόνι [κόσμια] αλλά παλε αρέσκεΙ μου. μαζοχισμος?) το καλοκαίρι εν έσιει λάθος. Υποθέτω εν επειδή ο τζαιρός επιτρέπει σου να πλώσεις με τες ώρες χωρίς τόσες έννοιες τζαι να πίννεις μπύρες, να παίζεις ρακέττες...Ειδικά το απόγευμα που εν ησυχία...Αχχ, priceless. Όσοι εν έσιετε θάλασσα κοντά στα σπίτια σας κοπιάστε κερνώ.

Shoot me again i ain't dead yet

Είμαι ένας που τους πιο μίζερους ανθρώπους που ξέρω. Δεν έχω ζωή. Σπαταλώ οξυγόνο. Στερώ το που τους δημιουργικούς τζαι χρήσιμους συνανθρώπους μου. Πως γίνετε Σάββατο νύχτα στο κέντρο της Αγίας Νάπας να βαρκούμαι τζαι να θέλω απλά να πάω σπίτι? Eν είναι φυσιολογικό ένας νέος άνθρωπος γεμάτος ζωή να νιώθει έτσι. Εσκέφτηκα ως λύση την αυτοκτονία, τα ναρκωτικά τζαι τες επί χρημασι εκδιδόμενες αλλά εν νομίζω να βοηθήσει κάποιο που τα τρία για να σταματήσω να με κρίμα. Ίσως χρειάζομαι μια σχέση με κάποια που να με βάλει στη διαδικασία να σκεφτώ.
Can someone please take me out of my misery??

Superman ΙΙ: The Answers

Ε λοιπόν δέτε αριστερά τι ανακάλυψα! Τελικά έννεν μόνο ο Σούπερμαν που φορεί το σόβρακο του πουπάνω που το παντελόνι του! Εν σχεδόν ούλλοι οι σούπερ ήρωες. Ασπούμε ο Μπάτμαν, οι Incredibles και πολλοί άλλοι. Γιατί ομως? Λαλείτε να εν καμιά προπαγάνδα? Μια άποψη είναι ότι μπορεί να εν για να σπάζει η μονοτονία της στολής. Φαντάστείτε τον Σούπερμαν με μπλε που πάνω ως κάτω. ΝΟ! Αλλά που την άλλη οι Πάουερ Ρέιντζερw εν πολλά μονόχρομoi. Εν όπως τα σάντουιτς. White tops white boots. Πάλε, ούλλοι φορούν κολάν. Τζαι εν θα ήθελα να θωρώ το κολάν να κολλά πάστην πουλλού του Σουπερμαν σαν εθώρουν το Λόις & Κλαρκ στο Σίγμα πριν δέκα χρόνια. Θα ήταν αποκρουστικό. Που την άλλη, ελάτρευα πάντα τον Πίνκι και τον Μπρέιν οι οποίοι ήτσν τίτσιροι! Αλλά έννεν σούπερ ήρωες οπόταν μάλλον έν μετρούν. Λαλείτε να είμαστε εμείς παράξενοι τελικά που το φορούμε που μέσα που το παντελόνι? Ούφφου προβληματίζουμε...Πολλές απαντήσεις αλλά καμία δεν βγάζει κάπου. Πρόσφατα είδα το Ιλουμινάττι τζαι εμπίκε μου τζαι η ιδέα ότι μπορεί ούλλοι οι Σούπερ Χοίροους να ανήκουν σε μια μυστική αίρεση που που να φορούν τα σόβρακά τους πουπάνω για να προσπαθήσουν να ξεκινήσουν νέα μόδα τζαι να φκάλλουν λεφτά μηνώντας ώσους την ακολουθήσουν γιατί έχουν ήδη πατεντάρει την ιδέα000. Τζιαμέ σίουρα ο Κάπτεν Πλάνετ εννεν μέσα. Έσιει κανένας καμιά ιδέα?

Σήμερα επήα στο αεροδρόμιο να φέρω τον φάδερ που ήταν στην Αθήνα στον αρφό μου. Εμπήκε μέστο αυτοκίνητο τζαι ήταν μετα νεύρα του. Όταν ρώτησα τί έγινε μου είπε (Υπόψιν ο αρφός μου εν μεταξύ άλλων αδέξιος, ψιλογρουσούζης, απρόσεχτος και τα 3 αγγλικά που ήξερε εξίασεν τα κάπου στην Αθήνα): "Βάλλω εχτές τον αρφό σου να μου έβρει εισητήριο στο ίντερνετ για να έρτω πίσω. Είπεν μου ότι πετώ σήμερα. Πάω στο αεροδρόμιο και η κοπέλλα έν έβρισκε το όνομα μου. Πιάνω τον τηλέρφωνο. Εσύγχισεν το saturday με το sunday."

Respect bro!

Πως να κερδίσουμε τη Γιουροβισιον!

Ήβρα το! Εν το πιστεύκω ότι έν το εκάμαν ήδη! Η απάντηση για να κερδίσουμε τη Γιουβιζιον είναι μία και ολοφάνερη! Χάτζημάικ! Ο άνθρωπος εν θεός! Σκεφτείται να γεμώσει τη σκηνή με αίγιες, κουέλλες και ΣΙΑ και να πει το Βράκαμαν! Θα τους γαμήσει ούλλους. Τζαι στη φάση που λαλεί του προβάτου σήκωστα σιέρκα ψηλά να δείχνει τζαι υποτιτλους...Respect!

Standin' at the crossroads, risin' sun goin' down...

Μια φορά και ένα καιρό… ο Robert Johnson, ένας που τους θρύλους της blues, εσυναντήθηκε με τον δικηγόρο του διαβόλου σε ένα μαγικό σταυροδρόμι στο Μισισιπή για να υπογράψει ένα συμβόλαιο. Το συμβόλαιο τούτο θα τον έκαμε ένα που τους πιο διάσημους μπλουζήστες της εποχής. Το αντάλλαγμα για την επιτυχία του ήταν να πουλήσει την ψυχή του στον διάβολο.
Ίσως να φαίνετε σαν ένα παιδικό παραμυθάκι η ιστορία του Robert Johnson όμως σκεφτείτε πόσοι «πωλούν την ψυχή τους στο διάβολο» καθημερινά για να χουν δύναμη, λεφτά, δόξα τζαι πόσοι θα συνεχίζουν να το κάμουν για πάντα. Ύστερα τρέχουν ούλλοι τούτοι στις εκκλησίες για να σώσουν τις ψυχές τους. Κάτι που έν θα γίνει ποτέ γιατί η υστεροφημία εν θα σβήσει ποτέ. Όπως ο Robert Johnson επέθανε με τούντον καημό έτσι τζαι τούτοι. Όπως είπε τζαι ο Willie Brown: Lots of towns... Lots of songs... Lots of women... Good times... Bad times... Only thing I wanted anyone to say is... 'He could really play... He was good'.

Update

Ήρθεν ο αδερφός από τα ξένα. Ο σπουδάζων στο Ηνωμένο Βασίλειο μπιγκ μπράδερ έτυχε υποδοχής μετά βαΐων και κλάδων μιας τζαι εκάμαμεν μαύρα μάθκια να τον δούμεν. Η τελευταία του επίσκεψη του ήταν τα Χριστούγεννα όπου τον είδαμε για πολλά λίο μίας τζαι εχωρκοϋριζεν ολημερίς και ολονυχτίς στας μπυραρίας και στα κλάπς. Ήρτεν την Δευτέρα η ώρα 11 την νύχτα τζαι η ώρα δώδεκα ήταν κάτω στην πόλη με τους φίλους του. Πρέπει να ομολογήσω ότι αν και θα μου στοιχίσει κάπως η παρουσία του ( το δοξασμένο swift εν πομισιάρικο) εχάρηκα πολλά που ήρτεν τζαι είναι καλά μιας τζαι εχώρισε (ελπίζω μόνιμα) που μια κουλουφού που του έκαμεν την ζωή του δύσκολη.

Περί αχαριστίας

Άρκεψεν να με αηδιάζει τούτη η αχαρηστία των ανθρώπων. Ενώ παλεύκεις τζαι κάμνεις ότι μπορείς για να βοηθήσεις όσους μπορείς, πολλές φορές χωρίς κανένα κέρδος, κάμνεις ένα μικρό τζαι ασήμαντο λαθούι που ΔΕΝ τους αφορά ούτε τους επηρεάζει τζαι τζείνοι που έκαμες παραχωρήσεις για να τους οφελέσεις κατηγορούν σε τζαι φταιν σε παραπάνω που τζίνους που δεν τους εβόλεψες ποττε. Εγώ είμαι ο χαζός που ασχολούμουν τζαι εθυσίασα τα δικά μου για να βολευτείτουν επειδή αναγνώριζα ότι έχουν πιο σοβαρές δουλειές, όσες ππουστιές τζαι αν μου επαίξαν. Εγώ είμαι ο μαλάκας θέλω να τους κανονίζω ούλλους ισότιμα. Ξέρετε κάτι συναδέλφοι? Να πάτε να γαμηθείτε!

Σούπερμας!

Εσκέφτηκεν ποτέ κανένας πόσο χαζός εν ο Σούπερμαν που φορεί το σόβρακο πουπάνω που το παντελόνι του???

Σκέψεις ΙΙ

Εκοντέψαν τα A-levels μου. Πρέπει να σοβαρευτώ, να συγκεντρωθώ τζαι να ριχτώ στο διάβασμα. Οι βαθμοί μου στα mocks ήταν αρκετά κaλοί, κατ ακρίβεια ήταν καλύτεροι που κάθε άλλη χρονιά αλλά πάντα έτσι εποχές έν μπορώ να συγκεντρωθώ αρκετά. Πέρσι έτσι καιρό εδιάβαζα φανατικά την βιογραφία του John Lennon γραμμένη που την πρώτη του γυναίκα τζαι που τότε εκατάλαβα ότι οι Beatles ήταν ένα που τα λίγα καλά πράματα που εξεκινήσαν που την Αγγλία.
Πάντα κάτι προτιμώ να κάμω εκτος που διάβασμα τζαι εν ξέρω πώς να αποφύγω τους εθισμούς μου. Pro evolution που παίζω για να ποσκολιούμαι τζαι το house που εν μια τηλεοπτική Αμερικάνικη σειρά που εκατέβασα πρόσφατα τζαι βλέπω φανατικά (συστήνω την ανεπιφύλακτα). Κάποτε που συνειδητοποιώ ότι εν γίνετε να αναβάλλω συνέχεια το διάβασμα για αύριο σκέφτουμαι πώς να αποφύγω τους εθισμούς μου ( να κρούσω το cd του pro evolution κ.α) αλλά μετά καταλήγω στο συμπέρασμα ότι κάτι άλλο εννά βρω να κάμω για να αποφύγω το διάβασμα. Άρα που ήμασταν πούποτε.
Διαβάζοντας το πιο πάνω συνειδητοποίησα ότι τελικά είμαι ένας ανεύθυνος επιπόλαιος άνθρωπος που αναζητά την καλοπέραση του τζαι βαρκέται να δουλέψει ακόμα τζαι αν είναι για το καλό του. Εννά με έτσι για μια ζωή? Αν ναι μάλλον εννα καταλήξω στη φυλακή.

Σκέψεις

Σήμερα ήρταν οι συμμαθητές μου που την Λάρνακα κάτω. Παραλία, μπύρες, ρακέτες, volley. Πολλά σύντομα τζαι πριν ακόμα το καταλάβω εν να χαθώ με αρκετούς που τούτους. Άνθρωποι που με αγάπησαν, που τους αγάπησα. Εζήσαμε τόσες εμπειρίες για τόσα χρόνια. Εμεγαλώσαμε μαζί ουσιαστικά. Τωρά που φτάνουμε στο τέλος η σκέψη μου εν πλημυρισμένη με ερωτηματικά. Εννα ξαναδώ τουντους ανθρώπους? Τζαι αν ναι εννα νιώθω το ίδιο με τωρά? Αν χαθούμε σημαίνει ότι εν ήμασταν ποτέ πραγματικά φίλοι? Πρέπει να κάμω κάτι για να διατηρήσω επαφή ή να το ζήσω τωρά τζαι να δεχτώ τη ροή της ζωής χωρίς να κάμω τίποτε?
Κάποιος να με βοηθήσει …..πλιζζ…

Ουροβίσιον

Εχτές μετά που το πάρτι γενεθλίων του μικρού μου αδερφού σε ένα λούνα πάρκ της κακιάς ώρας με μόνο πακιστανούς εργάτες (όι πως με κόφτει η καταγωγή τους αλλά εν αστείο που μετά λαλούν οι Κυπραίοι ότι εν έχει δουλειές ενώ απλά ούλλοι θέλουν να γίνουν κυβερνητικοί τζαι να κάθουνται ολημερίς) έκατσα σε μια καφετέρια να πιώ ένα φραπέ με φίλους τζαι να δούμε τζαι τον τελικό κυπέλλου. Έκαμεν το θαύμα της πάλε η πέγεια. Κρίμας τους καημένους τους αελήστες που εμείναν πάλε χάσκωντας.

Εμιλούσαμεν κάμποσο για τη eurovision. Κάθουμε μετά σπίτι κλεισμένος μες σε ένα δωμάτιο συγκεντρωμένος με το τετράδιο μου για να κρατώ σημειώσεις. Άρεσεν μου πολλά η Κροατία, η Αρμενία (αρκετά καλός συνδυασμός μοντέρνου και παραδοσιακού ήχου), η Αγγλία (αν τζαι εν πάω ιδιαίτερα την χώρα), η Ισλανδία κάπως τζαι η Νορβηγία που άξιζε τη νίκη. Αλλά όι τζαι έβδομος ο Σάκης. ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ! Μα τι ψηφίζουν ρε οι αχάπαροι? Ο άνθρωπος εν ο Michael Jackson της Ελλάδας (μόνο που εν είναι παιδεραστής) Ακόμα τζαι αν δεν μου αρέσκει ιδιαίτερα το είδος του αναγνωρίζω ότι εν καλός. Τζαι βάλουν μου πιο ψηλά την τουρκάλα που ήταν τέλια shakira wanna be? Οξά τον άλλο του Αζερμπαϊτζάν τον Μπόρα-Μπόρα?

Παρόλα αυτά πρέπει να παραδεχτώ ότι το επίπεδο του διαγωνισμού ανέβηκε πάρα πολλά τον τελευταίο καιρό. Έν βλέπουμεν πιόν παναϊρκα στον βαθμό που εβλέπαμεν παλιά. Ακόμα μιαν χρονιά όμως εν εκάμαμεν τίποτε. Μικρό το κακό βέβαια αλλά αν δεν τα καταφέρει ο Σάκης τότε ποίος θα τα καταφέρει?

P.S Κάποιος να μου εξηγήσει γιατί συμμετέχει το ισραήλ στον διαγωνισμο? Αν ήταν που το χέρι τους ένα εδιούσαν βαθμούς μόνο στον εαυτό τους. Εν απαράδεχτο μια χώρα που καταπατεί τα δικαιώματα τόσων παλαιστινίων , που συνεχίζει έναν καταδικαστέο τζαι άδικο πόλεμο για 60 χρόνια εναντίων τους να παίρνει μέρος σε έναν πανευρωπαϊκό διαγωνισμό. Τζαι ο λόγος που εβάλαν μιαν τραγουδίστρια εβραία- ισραηλίτισσα τζαι μιαν που την Παλαιστίνη εν καθαρά για προπαγάνδα,

Προβληματισμού συνέχεια…

Όπως επίεννα στο μαχαζί να δουλέψω λλίο με τον ήχο του Robert Johnson να βουίζει στα αυτια μου προερχόμενος από το cd-player του δοξασμένου swift εσκέφτουμουν τα εξής:
Σήμερον, το 2009, στην εποχή του facebook, του skype τζαι ουλλων των ευκολιών που εμπορούσαμε να φανταστούμε, νομίζουμε ότι είμαστε χαρούμενοι τζαι ότι ούλλα εν πιο εύκολα που τους παλιούς τζαιρους. Εγώ, ένας προβληματισμένος τζαι σκεπτόμενος νέος θέλω να πάω πίσω.
Η γιαγία μου, 70κάτι χρονων τζαι το παντοτινο μου είδωλο τζαι αδυναμία, πριν ένα μήνα εμίλαν με τον αρφό μου που το skype! Η μάνα μου τζαι οι θείες μου θέλουν να κάμουν facebook accounts! Κάποιος εννα ελαλούσεν γιατι όι? Επειδή ο έφηβος, ο νέος θέλει να έχει μυστικά! Εν λογικό! Ο θείος μου πριν λίο τζαιρό ελαλούσεν μου για τα ραβασάκια που εστέλναν μεταξύν τους τότε, για το φλέρτ που εκάμαν τζαι εσκέφτουμουν ότι σήμερα τουτα ουλλα γίνουντε μέσω των κινητών τζαι του ίντερνετ. Άρα όπως τότε εζούσαν το μυστήριο, την αγωνία του έρωτα εχουν τζαι οι νέοι σήμερα τουντην ανάγκη ακομα τζαι αν γινετε με τουντον μπασταρτεμένο τζαι ηλίθιο τρόπο.
Εμάς η έννοια μας εν τα ριάλια τζαι τίποτε άλλο. Να μας διούν παρράν άκοπο τζαι εμείς να καθούμαστεν τζαι να τα καρτερούμεν ούλλα έτοιμα. Τότε αν δεν εδούλευκες εν έτρωες. Τζαι για αυτό εμας η γενία μας εν έχει εμπειρίες παρά μόνο τα πάρτυ τζαι τα clubs.
Για αυτό τζαι εγώ με αφορμή την ταινία Crossroads (μία που τις αγαπημένες μου που εννα σύστηνα στον καθένα) αποφάσισα ότι ένα πάω Αμερική στη Νέα Ορλεάνη (όπου εννα τα βλέπω ούλλα ασπρόμαυρα) με μια αλλαξιά ρούχα, μια κλασσική κιθάρα (γέριμη) τζαι να παρπατώ τζαι να παίζω blues (που ακόμα εν ξέρω αλλα που εννα μου πάει?) τζαι να τραγουδώ. Να σταματώ σε όποια μπυραρία βρίσκω τζαι να τους προσφέρω το ταλέντο μου για μια πότσα ουίσκι, ένα πιάτο φαϊ τζαι μια γωνια να τζιμούμε τζαι το πρωί ξανάπαρχής. Τότε εννά νιώθω καλά με τον εαυτό μου. Φυσικά σήμερα η blues εν λλίο ξεχασμένη για αυτό τζαι θα ήταν καλλύτερη λύση να είχα γεννηθεί το 1930 (here we go again) αλλά τι να κάμουμε? Εκολλήσα δαμέ τζαι πρέπει κάποτε να το χωνέψω .