Sunday, May 17, 2009

Προβληματισμού συνέχεια…

Όπως επίεννα στο μαχαζί να δουλέψω λλίο με τον ήχο του Robert Johnson να βουίζει στα αυτια μου προερχόμενος από το cd-player του δοξασμένου swift εσκέφτουμουν τα εξής:
Σήμερον, το 2009, στην εποχή του facebook, του skype τζαι ουλλων των ευκολιών που εμπορούσαμε να φανταστούμε, νομίζουμε ότι είμαστε χαρούμενοι τζαι ότι ούλλα εν πιο εύκολα που τους παλιούς τζαιρους. Εγώ, ένας προβληματισμένος τζαι σκεπτόμενος νέος θέλω να πάω πίσω.
Η γιαγία μου, 70κάτι χρονων τζαι το παντοτινο μου είδωλο τζαι αδυναμία, πριν ένα μήνα εμίλαν με τον αρφό μου που το skype! Η μάνα μου τζαι οι θείες μου θέλουν να κάμουν facebook accounts! Κάποιος εννα ελαλούσεν γιατι όι? Επειδή ο έφηβος, ο νέος θέλει να έχει μυστικά! Εν λογικό! Ο θείος μου πριν λίο τζαιρό ελαλούσεν μου για τα ραβασάκια που εστέλναν μεταξύν τους τότε, για το φλέρτ που εκάμαν τζαι εσκέφτουμουν ότι σήμερα τουτα ουλλα γίνουντε μέσω των κινητών τζαι του ίντερνετ. Άρα όπως τότε εζούσαν το μυστήριο, την αγωνία του έρωτα εχουν τζαι οι νέοι σήμερα τουντην ανάγκη ακομα τζαι αν γινετε με τουντον μπασταρτεμένο τζαι ηλίθιο τρόπο.
Εμάς η έννοια μας εν τα ριάλια τζαι τίποτε άλλο. Να μας διούν παρράν άκοπο τζαι εμείς να καθούμαστεν τζαι να τα καρτερούμεν ούλλα έτοιμα. Τότε αν δεν εδούλευκες εν έτρωες. Τζαι για αυτό εμας η γενία μας εν έχει εμπειρίες παρά μόνο τα πάρτυ τζαι τα clubs.
Για αυτό τζαι εγώ με αφορμή την ταινία Crossroads (μία που τις αγαπημένες μου που εννα σύστηνα στον καθένα) αποφάσισα ότι ένα πάω Αμερική στη Νέα Ορλεάνη (όπου εννα τα βλέπω ούλλα ασπρόμαυρα) με μια αλλαξιά ρούχα, μια κλασσική κιθάρα (γέριμη) τζαι να παρπατώ τζαι να παίζω blues (που ακόμα εν ξέρω αλλα που εννα μου πάει?) τζαι να τραγουδώ. Να σταματώ σε όποια μπυραρία βρίσκω τζαι να τους προσφέρω το ταλέντο μου για μια πότσα ουίσκι, ένα πιάτο φαϊ τζαι μια γωνια να τζιμούμε τζαι το πρωί ξανάπαρχής. Τότε εννά νιώθω καλά με τον εαυτό μου. Φυσικά σήμερα η blues εν λλίο ξεχασμένη για αυτό τζαι θα ήταν καλλύτερη λύση να είχα γεννηθεί το 1930 (here we go again) αλλά τι να κάμουμε? Εκολλήσα δαμέ τζαι πρέπει κάποτε να το χωνέψω .

0 comments:

Post a Comment