Περί Φαγητού

Ένα που τα μεγάλα λάθη που κάμνω ως Κυπραίος και παράλληλα λαίμαργος είναι ότι δεν μπορώ να βρω ισσοροπία ανάμεσα στα τρία Π (Ποσότητα Ποιότητα Ποικιλία). Τούτο είναι κάτι που με προβληματίζει τούντες μέρες γιατί επάσιυνα, πάλε. Κάπου χάνω το νόημα.
Έχω την τύχη να είμαι χρόνια κολλητός με ένα διατροφολόγο που μου έμαθε πως να στήνω ολοκληρωμένα γεύματα και πως να χτίζω μια σωστή διατροφή. Ξέρω τα, έκαμα τα, δουλεύκουν. Το λάθος μου όμως είναι ότι εν αλλάσω τες συνήθειές μου. Αν και βλέπω τη γαστρονομία ως τέχνη, πολλές φορές νιώθω ότι παρακάμνω το με το "ζω για να τρώω". Τούτο δεν πρέπει να συνεχιστεί. Φτάνει!
Αλλά πως μπορώ να αλλάξω τις συνήθειές μου? Γίνεται? Πως μπορώ τζίνο τον καλό εαυτό που μου φκαίνει κάποτε να τον ενσωματώσω στο καθημεριινό μου σύνολο? Γίνεται? Όσες φορές το δοκίμασα κάπου λυγίζω. Λέτε να μην μπορώ να παραλήψω τζίνο το "Θέλω το τζαι τζίνο, τζαι τούτο..." part του DNA μου? Μήπως τελικά είμαι άπληστος τζαι φκαίνει μου δαμέ? Αλλά that's enough mister. Που αύριο αλλάσω συνήθειες. Τζαι καλή μου τύχη!