Monday, February 28, 2011

Σκι

Είσιεν το σχολείο μου εκδρομή σε ένα βουνό για σκι. $20 λεωφορειο, φαϊ, ενοικιο εξοπλισμού και μάθημα. Είσιεν 42 εισιτήρια και εξεκινήσαν να τα πουλούν την περασμένη παρασκευή ή ώρα 1 το μεσημέρι. Επήα τζιαμέ 1 ακριβώς τζαι είσιεν μια σειρά που δαμέ ως τζειπάνω. Εγώ εμέτρησα τους τζαι ήταν 59 τζαι λαλώ γαμώτο, τζαι να καρτερώ έν θα πιάσω. Τζαι επήα με βαριά καρδιά για φαϊ. Η ώρα 2 και 50 περνώ που το ίδιο σημείο τζαι που περιέργια ερώτησα αν εμείναν εισιτήρια τζαι είσιεν μείνει ένα. Τωρά τούτο εν τυχαίο??

Επήαμεν εχτές στο Σιόνι Μάουντεν στημ Πενσυλβάνια τζαι ένα θα σας πω. Την ώρα που έβαλα τα πόθκια μου πάστα πέδιλα τζαι άκουσα το κλικ που κουτσακώνει η μπότα πάνω στο πέδιλο ένιωσα κάτι. Ήταν 11. Το μάθημα μας ήταν 11 και 45. Δεν γαμιέται? Θα φκω παστο βουνό να κάμω ένα τεστ ντράιβ. Φκέλω πάστο πράμα που σε παίρνει πάνω τζαι με το που πατώ τα πόθκια μου χαμέ στην κορυφή του βουνού έπια τον κατήφορο τζαι επήενα. Ανάπτυσα, ανάπτυσα, ελύγισα τα γόνατα μου γιατί εθώρουν τους άλλους που έτσι εκάμναν τζαι εφώναζα "φύετε που ομπρός μου! ενιξέρω να σταματώ!" Εφέφκαν ούλλοι ώσπου ένα μωρό έππεσε μπροστά μου. Αμαν! Τι καμνώ τωρά? Ούτε να σταματώ ξέρω, ούτε να κλώνω! Επετάχτηκα τζαι έππεσα χαμέ τζαι ετσαβαλλώθηκα αξιοπρεπώς στη μέση της πλαγιάς. Δεν πτοούμε όμως. Μαζεύω τα κομμάτια μου τζαι ξαναξεκινώ. φτάνω ως κάτω τζαι κατευθύνομαι ολόισια προς τον ποταμό, χωρίς να ξέρω να σταματήσω. Γύρνω τζαι ξαναππέφτω χαμέ τζαι σκοτώνουμε. Αλλά αρέσκει μου! Τζαι τούτο εν σπάνιο για μένα επειδή εν είμαι ανθεκτικός στον πόνο (βλέπε πούττος).

Τελοσπάντων, έκαμα το μάθημα μου. Έμαθα να κλώνω, να σταματώ, να ελαττώνω .... .... Αλλά η πλάκα ήταν ότι στο μάθημα είπεν μας το πίτσα τζαι φρεντς φράις! Όπως το Σάουθπαρκ! Εκατέβεννα το βουνό συνέχεια. Επήεννα πιο ψηλά τζαι πιο ψηλά στην πλαγιά τζαι επελλοβούρουν τζαι έκλωνα τους βλάκες που εμπέναν μπροστά μου. Εν εκατάφερνα όμως να πηαίνω αργά στον κατήφορο.

Την τελευταία φορά εφκήκα πολλά ψηλά, τζαι όπως εκατέβηκα που το τελεφερίκ, ένας βλάκας ινδός είσιεν σταματήσει στο κατήφορούι που σου διά ταχύτητα τζαι εγώ εν ήξερα να σταματήσω κ έδωκα πάνω του. Τζίνος έδωκε πάνω σε άλλο, που έδωκε πάνω σε άλλη, που έδωκε πάνω σε άλλη τζαι εκατεβήκαν τζαι οι 4 το βουνό με τον κώλο τζαι γω πουπάνω εφώναζα Μάι Μπάτ!

Ξεκινώ και γω θριαμβεφτικά την τελευταία μου κάθοδο. Εν θα έκαμνα πίτσα τούντη φορά. Θα κατέβεννα ούλλο το βουνε φρέντς φράις για να πιάσω την πιο ψηλή ταχύτητα. Βλαστά ένας ομπρός μου, προσπερνώ τον. Άλλος, προσπερνώ τον. Τρίτος ππεζεβέγκης. Πάλε προσπερνώ τον. Σε κάποια φάση ππέφτει μια κορού μπροστά μου. Πάω να την προσπεράσω και ππέφτει μια άλλη μαννή μπροστά μου και προσπαθώ να σταματήσω αλλά έδωκα πάστο σακκάκι της (που της έφυεν πάστο βουνό της τζιμισμένης) τζαι φέφκω που τα πέδιλα, εκτοξέυκουμε στον αέρα τζαι νιώθω για 2 δευτερόλεπτα να πετώ (η ράσιη μου βλέπει το βουνό και τα μάθκια μου τον ουρανό). Επροσγειώθηκα στο έδαφος με τη κκελλέ τζαι ετρίφτυκα στο σιόνι για καμία 20αρκά μέτρα. Άου. Εζαλίστηκα τζαι εθολώσαν ούλλα. Έμεινα για λλίο χαμέ τζαι εσηκώθηκα με πείσμα. Εν θα τελειώσει έτσι. Ήμουν στη μέση της πλαγιάς. Κάποιος μου επέταξεν τα πέδιλα μου. Ξαναβάλλω τα. Τζαι αναπτύσω. Πάω, πάω, πάω. Ήμουν ζαλισμένος και έν είχα ούτε πλήρη αντίληψη, ούτε πλήρη έλεγχο και αποφάσισα ότι θα πήγαινα ως τζιαμέ που τελειώνει το χίονι, θα επετάσσουμουν και θα προσγειώνομουν στο πλακοστροτο και θα εμαννέφκαν ούλλοι. Εν ξέρω γιατί επίστεψα ότι θα τα κατάφερνα. Εφτυχώς είσιεν έναν τύπο μεγαλόσωμο τζαι όπως εχτυπήσαν τα πέδιλα μου τζιαμέ που αρκέφει το πλακόστροτο τζαι εκτοξέφτηκα που τα πέδιλα μου εκούντησε με πίσω τζαι έκοψε μου τη φόρα. Αλλιώς σίγουρα θα έμπαινα στη βιτρίνα με τες μπότες.

Αλλά άρεσε μου. Μετά που 21 χρόνια μπορώ επιτέλους να απαντήσω στην ερώτηση "Ποιο είναι το αγαπημένο σου σπορ?"

1 comments:

nic said...

ego kai oi 3 sygkatoikes mou eimaste xame, firmenes edo k kanena 15lepto.
apla borei na men eksanagelasa etsi!!!!
x

Post a Comment