Στερεότυπα

Τελευταία με την ένταξη μας στην Ε.Ε αρκεψαμεν να μιλούμε για ρατσισμό τζαι στερεότυπα. Λαλούμεν ότι τούτα ούλλα εν κακά τζαι ότι πρέπει να μεν κρίνουμε τον άλλο που την εξωτερική του εμφάνιση τζαι που την καταγωγή του. Γίνετε όμως?
Έτσι όπως το βλέπω, μάλλον εκάμαμεν εμείς τα στερεότυπα γιατί μας βολεύκουν. Έχουμε τόσες ανασφάλειες που μας αρέσκει να θεωρούμε τους άλλους κατώτερους για να πείθουμε τον εαυτό μας ότι εμείς είμαστε τέλειοι. Παραδείγματα μπόλικα. Προχθές ήμουν απέναντι που το σχολείο,τζιαμέ που βρεθούμαστεν άμαν σχολάσουμε. Τζε ακούω κάτι μιτσιούς να λαλούν ότι πέρσι εφέραν στο σχολείο μια τ/κύπρια μαθήτρια (κάτι που εγώ εν έξερα) τζαι ότι έφιεν φέτος. Με αφορμή λοιπόν τούντην κουβέντα αρκέψαν κάτι παλλικάρκα να ξιτιμάζουν τους τ/κύπριους τζαι τα συναφή εθνικιστικά. Τελικά η κοπελούα ήταν που το Πακιστάν αλλά εν το εκαταλάβαν τα κοπέλια που την είχαν για συμμαθήτριας ένα χρόνο.
Πολλές φορές πίανω τον εαυτό μου να φκάλλει συμπεράσματα για κάποιον μόνο τζαι μόνο που μιαν κουβέντα που εννα ακούσω για τζίνον! Χωρίς καν να τον δώ. Για παράδειγμα πριν 3 χρόνια ότι έξερα για την Σωτήρα Αμμοχώστου ήταν τα συνηθισμένα: Bob Marley,απολίτιστοι,μοτόρες,κολοκάσι κτλπ. Τωρά έτσι όπως τα έφερεν η τύχη κάμω παρέα σχεδόν μόνο με Σωτηρκάτες τζαι ανακάλυψα ότι η Σωτήρα έχει ανθρώπους με πάρα πολύ ταλέντο στις τέχνες,με αρχές τζαι φιλότιμο που μάλλον εχάθηκεν στις «πολιτισμένες» πόλεις. ( Φυσικά ο Bob Marley,το κολοκάσι τζαι οι μοτόρες είναι σταθερές αξίες στη Σωτήρα ακόμα)
Που την άλλην όμως υπάρχουν άνθρωποι που διατηρούν τα στερεότυπα. Δηλαδή όταν δουλεύκεις στην Αγία Νάπα τζαι γνωρίσεις τους εκλεκτούς του θεού (εβραίοι) τζε παρακολουθήσεις τα νέα καμία φορά για την Παλαιστίνη τότε το μόνο που εν θα σου έρτει στον νου είναι το αγαπάτε αλλήλους. Σπαγγοραμμένοι,ρατσιστές,φιλάργυροι,εγωιστές. Εν μου αρέσκει να τους βάλω ούλους μες το ίδιο καζάνι αλλά οι ίδιοι διατηρούν το στερεότυπο για το λαό τους.
Όπως τζαι να χει στερεότυπα πάντα ένα υπάρχουν γιατί έτσι εν η φύση μας. Κρίνουμε τζαι κρινούμαστε γιατί σκεφτούμαστε. Καλόν όμως θα ήταν κατ εμένα να μεν βιαζούμαστε να κρίνουμε γιατί μετα εννα τους φκάλλουμεν ούλλους σκάρτους,ακόμα τζαι τον εαυτό μας.