Thursday, July 2, 2009

Αξίζει η ζωή άφτερ ολ

Τέλειωσε τζαι η κατασκήνωση. Μια που τις πιο ωραίες της ζωής μου. Το ίδιο κλίμα με τους κατασκηνωτές να πελλαρίζουν τους υπευθύνους να τους βουρούν που πίσω, να χάνετε η φωνή μας, να κοιμόμαστε μόνο κανένα δίωρο την ημέρα τζαι να φτωμοζολούμε. Είχαμε τζαι αποστολές που το εξωτερικό. Ούλλοι στον κόσμο τους χωρίς να τους ενδιαφέρει τίποτε. Εγνώρισα τζαι κάποια κοπέλα που πραγματικά έκαμε τη κατασκήνωση ξεχωριστή. Έχουμε εξαιρετική χημεία, τζαι ένιωθα πολλά ωραία όταν ήμασταν μαζί αλλά είμαστε καταδικασμένοι φίλοι (ευτυχώς) γιατί εν η φίλη του ξαδέλφου μου. Μιλώ ακόμα με τη Φλώρα την οποία ανάφερα στο προηγούμενο μου πόστ τζαι όλα παν καλά αλλά επέρασεν μου τζείνος ο πολύς ο ενθουσιασμός. Κατά τη διάρκεια της κατασκήνωσης έγινε η αποφοίτηση μου. Ωραίο φίλινγκ. Οι κοπέλες κακόγουστα τζαι υπερβολικά βαμμένες, εμείς τελείως άχρηστοι. Έπιασα τζαι 2 βραβεία. Το ένα για Ήθος και προσφορά τζαι το άλλο για τον ψηλότερο γενικό στο μάθημα της ιστορίας τα τελευταία 2 χρόνια κάτι που με έκαμε πολλά περήφανο γιατί αρέσκει μου πολλά το μάθημα αλλά τζαι γιατί εδούλεψα. Τωρά ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση τζαι πάμε μέσα. Ακούγονται κάτι ψιλές ότι εν να αναβάλουν την κατάταξη λόγο της γρίπης που εξαπλώνετε αλλά οκ, εν με κόφτει ιδιαίτερα. (νιώθω πολλά ωραία, επεθύμησα το μπλόγκ)

2 comments:

Anonymous said...

bravo sou java2-oui mou. sigxaritiria. we are proud of you. ate pote en na se doume?

Anonymous said...

Συγχαρητήρια για τα βραβεία!! Τζαι μένα αρέσκει μου πολλά η ιστορία.

Post a Comment